Za most na Moštanici, poznat u narodu kao Rimski most, pretpostavlja se da je najstarija sačuvana građevina tog tipa u Crnoj Gori i da je nastala u trećem vijeku. Most je od 1947. zaštićeni spomenik kulture, a u Registar nepokretnih spomenika kulture upisan je 1961. godine.
Most je bio dio trase rimskog puta koji je vodio od Epidaurusa preko Risna, Grahova, Riječana i Nikšića za Skadar. Prema arheološkim nalazima, na prostoru gdje je sagrađen most nalazilo se i naselje, još u rimskom periodu. Tokom vremena bio je više puta rušen i popravljan.
Sagrađen je od tesane sige pravilnog oblika. Kameni blokovi spajani su debljim slojem maltera. Dugačak je 31 metar i satoji se iz pet velikih polukružnih lukova koji se oslanjaju na masivne stubove i riječnu obalu. Na mostu se nalazi i pet manjih olakšavajućih otvora polukružnog oblika.
Za vrijeme Drugog svjetskog rata most je morao biti srušen kako bi se onemogućio prolaz Italijanima. Rekonsturkcija mosta izvršena je 1957. prema projektu Zavoda za zaštitu spomenika kulture.
U izvještaju Zavoda za zaštitu spomenika te godine piše:
„Kao i ranijih godina, Zavod se rukovodio istim osnovnim principom konzervatorske službe ističući prioritet najznačajnijih i najugroženijih spomenika, što ne isključuje izvjesna i neizbježna odstupanja zbog niza nepredviđenih okolnosti, izazvanih elementarnim nepogodama ili destruktivnim postupcima čovjeka. Tokom 1957. izvršen je znatan broj restauratorsko-konzervatorskih radova većeg ili manjeg obima.
Stari rimski most na rijeci Moštanici, kod Nikšića, jeste jedan od najmonumentalnijih objekata te vrste u našoj republici. Podignut je vjerovatno u III vijeku. Tokom vremena most na Moštanici bio je više puta rušen i obnavljan. Arhitektura mosta je izrazito rimska. On je sagrađen od sige, koja je čvrsto vezana malterom u kome su prokađeni tragovi istucane cigle i kostreti. Most je funkcionalno osposobljen za saobraćaj, a izvedeni radovi vrlo su zamašni.
Zavod je izvršio rekonstrukciju i restauraciju prema sačuvanim crtežima i fotografskim snimcima, kao i prema postojećem derutnom stanju mosta. Radove je izvodio arhitekt Minjević iz Nikšića .“
U tekstu na portalu Onogost.me autora Boška Roganovića može se pročitati i o izvjesnim izmjenama koje su tada urađene:
„Ono što je interesantno za ovaj most jeste da je on kada je sagrađen služio za prolazak karavana i vojnih rimskih dvokolica pa je tako u vrijeme njegove obnove mogao da služi samo pješacima ali ne i vozilima. Zbog toga je arhitekta Đoko Minjević izvršio njegovo proširenje za 50 cm, sa svake strane po 25 cm, što je učinilo da su preko njega mogla da prođu zaprežna vozila i manji automobili. Ova njegova dosjetka ostala je nezapažena na prijemu radova, ali se i danas može teško primijetiti zahvaljujući vještim majstorima.“
U novije vrijeme takođe je saniran od strane stručnjaka Centra za arheologiju i konzervaciju Crne Gore, čime je produžen vijek trajanja ovog zbilja za naše prilike reprezentativnog kulturno istorijskog objekta.
