To je pitanje ovih dana u fokusu, a postavljaju ga gotovo svi – od ljudi iz struke, preko političara, do građana.
I dok će finalne brojke na kraju reći sve, ovom prilikom vraćamo se u doba kada je turizam u Crnoj Gori faktički bio u povoju. Još preciznije – u pitanju je poslijeratni period.
Zvanična statistika iz tog perioda govori kako je u Crnoj Gori tokom 1946. godine, bilo ukupno 4.893 posjetilaca, koji su ostvarili 42.531 noćenje.
Godinu kasnije, registrovan je višestruk rast turista – ukupno ih je bilo 27.132, a evidentirana su 174.752 noćenja.
Rast je nastavljen i 1948. godine, kada statističari bilježe 65.237 turista, uz 310.750 noćenja.
U Crnoj Gori je više od 100.000 turista prvi put registrovano 1949. godine. Tada ih je, dominantno na primorju, bilo ukupno 114.505, uz 409.194 noćenja. Dakle, u odnosu na 1946, broj turista bio je 23 puta veći, ali prosječan broj noćenja po gostu je prepolovljen – sa devet na manje od četiri.
Tokom 1950. godine, u Crnoj Gori evidentirano je 116.700 gostiju i 404.518 noćenja.
Pad u odnosu na prethodnu godinu prvi put je registrovan 1951. Tada je u Crnoj Gori boravio 105.191 turista, uz ostvarenih 310.542 noćenja.
Godinu kasnije – novi pad. Crnu Goru posjetilo je 103.366 turista, uz 346.610 noćenja.
Najzad, rekord u to doba postavljen je 1953. godine. Tada je registrovano 136.427 turista, te 433.844 noćenja.
