Od kada datira bicikl?
Prije usavršavanja motocikla, automobila i aviona, biciklisti su vožnjom na biciklu, odnosno na brzoj dvokolici (velosipedu) dostizali najveću brzinu kretanja čovjeka.
Prema nekim izvorima bicikl je konstruisao Mikelanđelo i prvi bicikl je bio bez pedala.
Prvo vozilo slično biciklu prvi put se pominje 1447. godine u hronici njemačkog grada Majningena. Zatim, nirnberška hronika bileži da je izvjesni kovač 1649. izradio vozilo kojim se za jedan čas moglo preći dvije hiljade koraka.
Najstariji preteča modernog bicikla bio je bicikl „celerifer” Francuza Meda de Sivraka. Sivrak je 1790. godine konstruisao spravu na dva točka (svaki sa prečnikom od sedamdeset centimetara) montirana ispod drvene traverze, sa jastučićima u sredini. Sivrakov bicikl „celerifer” bio je u stvari lik životinje, konja, lava i slično, napravljen od drveta, postavljen na dva drvena točka spojena drvenom prečkom. Vozač je jahao na toj drvenoj životinji i pokretao se odupiranjem o tlo čas jednom čas drugom nogom.
1868. godina
Dalji napredak u razvoju bicikla učinjen je pojavom dresine, nazvane po pronalazaču Karlu fon Dresu. Ovom dvokolicom učinjen je veliki korak napred, jer je prednji točak mogao da se pokreće lijevo i desno, pa se ovim vozilom moglo upravljati. Dresina je bila od drveta, a vozač je pokretao naizmjeničnim odupiranjem nogu o tlo.
Prvi bicikli na kojima više nije moralo da se gura nogama pojavili su se 1861. godine u Francuskoj. Njihov pronalazač bio je Ernest Mišo, koji je 1855, na prednjem točku tricikla montirao pedale.
Prednji točak sa pedalama i direktnim prenosom bio je viši od zadnjeg. Drveni točkovi, koji su do tada bili obloženi željezom, oblažu se 1865. godine punim gumama. Godine 1880, Englez Džon Kemp Starli lansirao je bicikl „Safety” (sigurnost): zadnji prenos s vodoravnim lancem, nizak okvir, kuglični ležajevi, točkovi gotovo jednakog prečnika, položaj sjedišta na vrhu gornje cijevi okvira.
Osam godina kasnije, Škotlanđanin Džon Danlop uvodi gumeni obruč, a pronalazač Dirkop slobodni hod pedala. Britanska fabrika „Humber” uvodi petougaoni okvir, čime je bicikl postepeno dobio svoj današnji oblik.
Do ranog 21. vijeka, širom svijeta proizvedeno je više od jedne milijarde bicikala. Njihova brojnost daleko premašuje brojnost automobila, u pogledu ukupnog broja i broja pojedinačnih modela. Oni su glavno transportno sredstvo u mnogim oblastima. Isto tako, oni predstavljaju popularnu formu rekreacije i adaptirani su za upotrebu kao dječije igračke, održavanje generalne kondicije, vojne i policijske primjene, u kurirskoj službi, za biciklističke trke i biciklističke akrobacije. U skorije vrijeme izmišljen je električni bicikl koji ima bateriju i olakšava duge vožnje, smanjuje umor ili poteškoće na uzbrdicama.
