Grupa predvođena Rozali Lopes sa Kalifornijskog tehnološkog instituta (Caltech) saopštila je da je Titanova vidljiva spoljašnost "jedna od geološki najraznolikijih u Sunčevom sistemu".
"Uprkos razlici u materijalima, temperaturama i gravitacionim poljima između Zemlje i Titana, mnoga obilježja njihovih površina slična su i mogu se interpretirati kao proizvod istih geoloških procesa", objavili su naučnici u časopisu Nature Astronomy.
Koristeći se radarom i podacima koje je prikupila sonda Kasini, koja se srušila na Saturn 2017. nakon dvadesetogodišnje misije oko njega, naučnici su uspjeli da popune mnoge praznine u mapiranju Titana, udaljenog neke 1,2 milijarde kilometara od Zemlje.
Titanove dine i jezera relativno su mlade, dok se planinski dio čini stariji, kažu naučnici.
Titanova površina oblikovana je akumulacijom i erozijom sedimenata i pokazuje "jasne latitudalne varijante, s dinama na ekvatoru, visoravnima na srednjim geografskim širinama i jezerima na polovima".
Područja oko ekvatora su suva, a oko polova je vlažnije.
Kao u slučaju Zemlje, Titanova površina izbrazdana je kraterima, erozijom, kretanjem tektonskih ploča i moguće vulkanskim aktivnostima.
Titan je, osim Zemlje, "jedino poznato nebesko tijelo s tekućim površinama", dodala je naučnica Alis Le Gal, članica te grupe naučnika.
Pojasnila je da se metan na veoma niskim temperaturama javlja u tri stanja, krutom, tekućem i gasnom i na Titanu čini ciklus kakav je na Zemlji sličan kiši koja stvara rijeke i jezera, pa potom isparava kako bi ponovno oblikovala oblake.
