Tako su prekjuče i juče tri srpska medija za svoje glavne političke te me izabrali da “analiziraju” Đukanovića, crnogorsku istoriju i njegov uticaj (u pet tačaka) na odnose između Crne Gore i Srbije, ispoljavajući, naročito u jučerašnjim tekstovima opsjednutost i neskrivenu mržnju prema crnogorskom predsjedniku, optužujući ga da je glavni krivac za loše odnose između dvije države.
Pritom su poslali i poruku od “Epske Crne Gore”, da će “dobar Srbin imati dovijek šta braniti”! Da se ne spominje “epska Crna Gora” pomislili bi da su, na čelu sa svojim ministrom vojnim Vulinom, krenuli da “oslobađaju” Kosovo. Ali, ne, poruka je upućena srpskom narodu u Crnoj Gori, koje srpski mediji, ali i dio sprskih zvaničnika, dobro naoružava mržnjom prema državi u kojoj žive, stvarajući ambijent u kojem samo fale puške da se odbrane od crnogorske vlasti i njenog predsjednika. A ne bi im bio ni prvi put.
Da bi valjda bili što ubjedljiviji, autor jednog od ovih uradaka citira Njegoša, Ljuba Nenadovića, kao i pjesnika Jovana Dučića uzimajući za lajt motiv svoje huškačke priče njegove riječi: “Mržnja toliko izopači i najširi um, poremeti i najbolje obrazovanje, iskvari i najčistije srce da unese nered u celu čovekovu prirodu”.
Ovaj citat istrgnut iz poglavlja “O mržnji”, Dučićevog djela “Blago cara Radovana”, poslužio im je da “objasne” kako je crnogorska vlast kriva za “bratsku mržnju”, da “Kainovski poriv danas hara Crnom Gorom”, da kod nas “nema mjesta za one koji ne ljube antisrpsku i kancerogenu Crnu Goru, da su “poruke koje vlast šalje srpskom narodu na granici sa proglasima nacista Jevrejima”.
Ko je pratio izjave srpskog partijarha Irineja, da je Srbima u Crnoj Gori lošije nego pod Osmanlijama i u vrijeme NDH, lako će pronaći sličnost, a po svoj prilici i glavnog mentora srpskih medija koji više ne biraju ni sredstva ni vrijeme da se obračunavaju sa Crnom Gorom i njenim predsjednikom. Toliku količinu mržnje prema nekome najbolje je opisao upravo pjesnik čijim su se citatom poslužili. Dučić u istom djelu kaže: “Ima strašljivaca koji u mržnji prema nekom čoveku omrznu i njegovu porodicu, i njegov narod, i njegov grad, i njegovu zemlju, i njegovog psa pred kućom. A kako mržnja raste ukoliko više raste strah iz kojeg je ponikla, čovjek najzad počne da živi u borbi sa priviđenjima”.
Beogradskim medijima se, eto, i u vrijeme novogodišnjih praznika priviđaju Crna Gora i Milo Đukanović, drže ih budnim i na okupu zajedno sa mentorima koji ne prestaju da podmazuju staru mašineriju usmjerenu protiv naše države.
O tome svjedoče laži, priviđenja i konstrukcije u ovim i sličnim tekstovima objavljenim proteklih dva dana u dijelu srpskih medija, koji spadaju u domen patologije i ne zaslužuju nikakav odgovor i tretman - osim medicinski.
