Piše: Mihailo Terzić
Najneljubazniji politički ambijent za opstanak nacionalno opredijeljenih Cnogoraca, od svih prostora u regionu, je prostor Republike Srbije. Možda i zbog tzv. „tragizma“ malih razlika.
Na tom prostoru Srbije naseljavani su i doseljavani građani iz Crne Gore. Naseljavani su i u vrijeme Kraljevine SHS, nakon nasilnog ukinuća i crnogorske nacije i crnogorske države, na prostore južne Srbije da posluže, kao živi štit protiv naseljavanja Arbanasa, a kasnije, u novoj Jugoslaviji, kolonizirani su, po partijskom dekretu, na etnički očišćenim prostorima Vojvodine.
Doseljavali su se i pojedinačno, prema ličnim interesima pojedinaca i porodica.
Aktuelni status tih premještanja, naseljavanja i preseljavanja matica država Crne Gore ne može podjednako tretirati kao iseljeništvo, npr. u Južnoj Americi, Kanadu ili Njemačkoj....
Crnogoraca sve manje: Podaci iz Popisa stanovništva u Srbiji o broju stanovika Srbije koji se nacionalno izjašnjavaju kao Crnogorci je od 1991. godine (118.934) do 2011. godine (38.527) umanjen za 68%. Zapravo, postoji proporcionalna međuzavisnost jačanja identitetskih nacionalnih vrijednosti u Crnoj Gori i vizije samostalnog i slobodnog razvoja Crne Gore, sa inteziviranjem velikosrpskih asimilatorskih pritisaka na nacionalno izjašnjavanje Crnogoraca.
Od preko 80 hiljada „nestalih“ Crnogoraca za dvadeset godina u Srbiji; znatan dio čine tzv.multifreničari kojima indentiteska svijest zavisi od koristi ili štete koju bi zbog toga mogli imati. Najveći deo „nestalih“, su žrtve sistemskih velikodržavnih i pseudonačnih negiranja postojanja i crnogorske nacije i države Crnogoraca, uz stalnu podršku vrha duhovne i političke elite države Srbije. Asimilacija je posljedica organizovane kampanje u negiranju entitetskih vrijednosti crnogorskog nacionalnog identiteta, prisvajanju i falsifikovanju crnogorskih duhovnih i kulturnih tekovina i minimiziraju uspjeha crnogorskog slobodarstva i čestitosti.
Nametanje srpske vjere: Nametana je „srpska vjera“ kao dominantan atribut nacionalne identifikacije a vremenom je pridjev „srbijanski“ zamijenio pridjev „srpski“?! Eto do skora je bilo i državljanstvo u pasošu Republike Srbije srpsko!Naravno, nije mali broj iskrenih Crnogoraca, koji zbog straha za socijalno stanje, nijesu smjeli rizikovati da se javno izjasne kao Crnogorci. Oni su pasivizirani ali nijesu asimilovani.
U Srbiji je posebno profitabilno tzv. „crnogorsko anticrnogorstvo“ čine ga Srbi i Crnogorci iz Crne Gore koji žive u Srbiji. Njima se u sistemu Srbije nude korupcijsko-kadrovska namještenja,zvanja i visoki položaji. Na primjer akademik sa srednjom spremom, direktori- aktivisti anticrnogorkog beogradskog Pokreta za zajedničku državu i sl. Oni su za te privilegije regrutovani na „prvu vatrenu liniju“ protiv Crne Gore a u odbrani „srpskih zemalja, srpske vjere i srpskih grobova“.
Sve te podgrupe, u kvoti „nestalih“, u predmet su organizovane asimilacije državnog sistema i subsistema Srbije, najmanje nasilne, pa tihe i koruptivne ili podsticajne za one kolebljive miltifreničare. A svi ti oblici su, po međunarodmim konvencijama,sporazumima i deklaracijama, neprihvatljivi i zabranjeni.
Sva ta necivilizacijska dešavanja prema pripadnicima crnogorske nacionalne manjeine „pokrivena“ su raznim; Zakonima, Strategijama, Deklaracijama države Srbije koji u prvi plan spoljne politike ističu zaštitu „nacionalne geografije Srba“ (Blut und Boden?) u regionu, sa akcentom na Srbe u BIH i Crnoj Gori.
U svijetlu tih činjenica i argumenta, nedavna izjava srpskog ministra Ivice Dačića je prazna, obmanjujuća i ironična. On sličnu pjesmu, pored Miljacke, odavno pjeva i o Crnoj Gori, time namjerno vrijeđa svakog razumnog i iskrenog Crnogorca... (Nastavak sjutra)
