Političke razlike, koje su donijeli posljednji izbori, a po ulasku Donalda Trampa u Bijelu kuću, nijesu mogli a da se ne odraze i na filmsku umjetnost, zabavu za cijeli narod, tvrde vodeći američki filmski stručnjaci, učesnici u organizaciji okruglog stola najmoćnijeg dnevnog lista "Njujork tajmsa".
Filmovi, koji su se bavili osjetljivim političkim temama nijesu više rijetki izuzeci niti su samo rezutat nezavisnih produkcija, za koje se čuje samo na festivalima kao što su Sandans ili Trajbeka, već su sada "osvojili" velike studije koji su se trudili da snimaju manje ili više eskapističke i zabavne filmove namjenjene najprofitabilnijem periodu u godini, a to je od septembra do kraja februara.
Studiji jesu pripremili nekoliko "blokbastera" kao što su "Marvelov" film o superheroju Toru i novi nastavak serijala "Ratovi zvijezda" koji sada slavi 25 godina otkako ga je započeo Džordž Lukas.
Međutim, sa takvim djelima se zarađuju pare, a kada je riječ o Oskarima i nastupima SAD na domaćim i stranim festivalima računa se sa filmovima koji su ili bliski ultradesnici ili podržavaju neke demokratske vrijednosti, ali su u biti politički obojeni.
Teme kao što su rasna i nacionalna netrpeljivost su bile uglavnom marginalizovane ili otvoreno osuđivane, a sada su ponovo aktuelne kao u vrijeme Makartija. Sada ima mjesta i za Kju Kluks Klan, najekstremniju anticrnačku organizaciju, ali i za film.
Kroz mnoge filmove se provlači poruka o supremaciji bijelaca što se decenijama izbjegavalo da se ne povrede osjećanja Afroamerikanaca.
Jedan od liberalnih režisera kao što je Ketrin Bigelou, kojoj je film o hvatanju Bin Ladena donio Oskara, u svom novom filmu " Detroit" daje kritičku sliku rasizma, ali to je kod nje pojedinačna a ne masovna pojava što ne zadovoljava ni prave liberale niti zagrižene rasiste.
Liberalna Sofija Kopola koja je u novom filmu "The Beguiled" na temu američkog rata između Sjevera i Juga vrlo oprezno je izbjegla da se izjasni o položaju crnaca u tom periodu.
Dok jasno opredjeljeni desničari slobodno iznose svoje ultra konzervativne stavove demokrate se samo ponekad pozabave političkom temom u kojoj probleme rješava neki hrabri pojedinac a ne demokratrsko društvo.
Da bi ipak ponudili publici priliku da na velikom ekranu vide strahote rata, genocida, nepravednu diskriminaciju žena na poslu liberalno nastrojeni autori snimaju dokumentarne filmove nudeći priče iz stvarnog života, izbjegavajući komentar i zato danas ima više nego ikada u američkim bioskopima dokumentarnih filmova gdje se na konkretnim događajima pokazuju negativne pojave savremenog društva.
Takvi filmovi nisu komercijalni, jer oni kojima su namjenjeni bore se za egzistenciju i ne stižu do sinepleksa, a mladi, prije svega studenti, takođe su sve brojniji desničari nego liberali, tako da autori moraju da obezbjede sredstva za snimanje preko vladinih ili nevladinih organizacija jer od prodaje ulaznica ne bi mogli da pokriju troškove snimanja i postprodukcije.
