Praznik vaskrsenja Gospodnjeg slavi se tri dana – petak, subota i nedelja. Na “Veliki petak” po običaju se farbaju jaja.
Vjernici se zatim u nedelju pozdravljaju riječima „Hristos vaskrse – vaistinu vaskrse“ i kucaju se jajima koja su ofarbali na “Veliki petak”.
Običaj je da se pred Vaskrs vjernici pripremaju četrdesetodnevnim postom.
Po crkvenom učenju, Isus je raspet u petak, subotu je preležao u grobu, u Josifovom vrtu, a u nedelju zorom, osjetio se snažan zemljotres i anđeo Božji sletio je na grob. Stražari koji su čuvali grob, u strahu su popadali, a Isus je vaskrsao.
Na Vaskrs je, po vjerovanju, prvo Marija Magdalena srela Hrista, a potom se on ukazao i svojim učenicima. Samo učenik Toma, koji je bio odsutan, nije odmah povjerovao da je Hristos uskrsnuo, pa je morao lično da se uvjeri. Otuda u narodu uzrečica: “Nevjerni Toma”.
Na prvom Vaseljenskom saboru, u Nikeji 325. godine, odlučeno je da se Vaskrs svuda praznuje istog dana, pošto se ispune tri uslova: posle proljećne ravnodnevice, prve nedelje posle jevrejske Pashe i posle prvog punog mjeseca. Uskrs je pokretan praznik.
Uvijek se vezuje samo za nedelju i može “pasti” u razmaku od 35 dana – od 4. aprila do 8. maja po starom, julijanskom kalendaru, odnosno od 22. marta do 25. aprila po novom, gregorijanskom računanju vremena.
