Istovremeno u dvorištu ovog objekta počinje posljednja radionica Vještine savremenog cirkusa koju vodi Mira Beba Dobrković.
U okviru teatarskog segmenta, u hali fabrike „Radoje Dakić“ od 20 časova biće igrana produkcija Kraljevskog pozorišta „Zetski dom“ sa Cetinja, „Leptir“ Aleksandra Radunovića u režiji Andraša Urbana. Uloge tumače Ana Vujošević, Dejan Ivanić i Srđan Grahovac.
- Drama „Leptir“ Aleksandra Radunovića beskompromisno dekonstruiše pojam porodice. Čovjek unutar sopstvene nesposobnosti da se obračunava sa tradicionalnim pristupom društvu i samoj sebi nije u stanju da postane adekvatno ja, autentično lice osnovne zajednice, da prihvati onog drugog s kojim treba da čini onu prvobitnu ćeliju društva, koja svakako nije namijenjena za destrukciju negoli za stvaranje. Želimo se roditi, ponovo i ponovo – zapisao je Urban o ovom komadu.
Dva časa kasnije, u Kuslevovoj kući biće igrana predstava nastala u produkciji Instituta Divlja misao, Srednjoevropskog istraživačkog instituta „Kjerkegor“ i Globalnog teatra. Pozorišno-filozofski performans „Kako se kali egzistencijalna revolucija“ je komad posvećen Vaclavu Havelu čiju režiju potpisuje Nick Upper. Uz goste, kako se navodi, filozofa Primoža Repara i dramskog pisca Semjuela Beketa, na sceni su Olga Grad, Niko Goršič i Repar.
- U filozofsko-pozorišnom performansu susreću se genijalni pisac Semjuel Beket i slovenački filozof Primož Repar. Beket je 1982. godine posvetio svoj kratki dramski tekst „Katastrofa“ češkom umjetniku i kasnije državniku Vaclavu Havelu. Havel je u to vrijeme već pet godina proveo u zatvoru. U današnje vrijeme, Primož Repar u eseju „Kako se kali egzistencijalna revolucija?“ preispituje taj Havelov termin kao i mogućnost za etičku promjenu svijesti pojedinca – siže je ovog performansa.
Veče će zatvoriti omaž jednom od neizostavnih likova vezanih za FJAT i FIAT, Damira Domitrovića koji je iznenada preminuo 11. marta u Podgorici. O ovom pozorišnom producentu i osnivaču festvala Ex Ponto, u Kuslevovoj kući govoriće umjetnici i njegovi prijatelji Slobodan Milatović, Niko Gorščić i Ljubomir Đurković.
Rođen u Rijeci 1963. godine, Domitrović je diplomirao je sociologiju na Fakultetu za društvene znanosti u Ljubljani 1990. godine i od tada je djelovao kao slobodni umjetnik. Bio je osnivač i direktor Ex Ponta, osnivač festivala Kluže u Bovecu, kulturnog društva B-52 u Ljubljani, generalni sekretar Nove evropske teatarske akcije – NETA, inače pozorišne mreže, koja okuplja 21 zemlju i više od 70 teatara i pozorišnih festivala. Od 2013. godine bio je član Umjetničkog savjeta Festivala internacionalnog alternativnog teatra FIAT. Karijeru uglednog producenta otpočeo je 1990. godine na Festivalu jugoslovenskog alternativnog teatra – FJAT u Titogradu, predstavom „Kanon“ u režiji Emila Hrvatina koja je te godine osvojila prvu nagradu. Uslijedile su brojne koprodukcije - regionalne saradnje kroz koji je Crna Gora, kako ističu iz FIAT-a, nesporno i njegovom velikom zaslugom, izašla na međunarodnu pozorišnu scenu. Ovaj model pozorišne saradnje podržali su i dalje promovisali: DODEST, CNP, Zetski dom, te FIAT, Grad teatar, KotorArt i Festival novog antičkog teatra Teuta.
Predavanje „Richard Serra: Težišta“ najavljeno je za sjutra u Kuslevovoj kući od 18 časova, a održaće ga Milovan Novaković u okviru programa OFFFIAT.
Pretposljednjeg dana pozorišnih izvođenja počeće u hali fabrike „Radoje Dakić“ od 20 časova, kada će biti igran komad Mirloslava Krleže „Adam i Eva“. Za ovu produkciju JUK Herceg Festa adaptaciju i režiju potpisuje Slobodan Milatović.
- Ovo Krležino djelo pripada ranom ekspresionističkom shvatanju pozorišta, koji ne slovi kao savršeno napisan komad, literarno je dobar, a dramaturški polemičan. No, predstvljao je izazov za novo čitanje i za nekog ko razbija pozorišne konvencije, a to je reditelj Slobodan Milatović – zapisao je direktor Herceg Festa Stevan Koprivica.
Drama „Mi smo oni na koje su nas roditelji upozoravali“ Tanje Šljivar, za koji režiju, scenski pokret i koreografiju potpisuje Mirjana Karanović, biće igrana na sceni DODEST od 22 časa, a osim Karanović na sceni je i Enes Salković.
- U junu, u javnom toaletu, Mara, žena u četrdesetim godinama i Milan, koji te večeri slavi rođendan, još uvijek tinejdžer, (slučajno?) se sreću i pokušavaju da ispričaju jedno drugom sopstvene živote. Kao okidače za sjećanja koriste slučajne natpise po pločicama WC-a, a nepouzdanost i nepostojanost bilo kog tjelesnog, emotivnog ili mentalnog sjećanja se kroz četiri scene u kojima igraju arhetipske odnose majka - sin, otac - kćerka, brat - sestra i ljubavnica - ljubavnik, pokazuju se kao jedine istine koje je o samom sebi moguće izreći – rekla je Šljivar o svojoj predstavi.
K.J.
