Prije svega, treba razjasniti da termin kamerna simfonija u ovom slučaju ne označava nikakvu muzičku formu, već vrstu ansambla, to jest po broju izvođača umanjeni simfonijski orkestar. Vjerovatno je namjera ansambla pri osnivanju 2006. bila da napravi jedno fleksibilno izvođačko tijelo, iako se u javnosti pojavljuje u definisanoj formaciji, gudačkog kvinteta. Violinistkinje Kornelija Lešer i Aja Georgijeva, violista Volfram Fortin, violončelista Serđo Mastro i kontrabasista Felipe Medina izvode repertoar širokog stilskog i žanrovskog dijapazona, uključujući djela savremenih autorа i djela zaboravljenih kompozitora. Pored klasičnog repertoara, simfonijskih djela prilagođenih za gudački kvintet, ansambl izvodi i muziku prelaznog žanra - crossover music, u kojoj spajaju čisti bečki klasični stil sa hip-hipom, što su već predstavili publici u bečkom Musikverein-u, te manifestacijama Umbria Music Festival, Alba Music Festival, Side Music Festival i Ankara Festval.
Na Don Brankovim danima muzike umjetnici su predstavili dio austrijske kompozitorske prakse XXI vijeka, kao i djela nastala u prethodnom vijeku. S tim u vezi, „klasik“ u tom zvučnom okruženju bio je svakako Anton Vebern, predstavnik ekspresionizma i atonalne muzike. Mada, u svom Laganom stavu, mladalačkom djelu iz 1905. godine, nije sklon apstraktnom ekspresionizmu, što su i muzičari u svojoj interpretaciji istakli. Djelo takođe pripadnika takozvane „druge bečke škole“, Ernsta Kšeneka – Sedam lakih komada, op. 146 iz 1955. godine, upriličeno je za kraj događaja. A veče je otpočelo Gudačkim kvintetom br. 2 Johane Doderer, austrijske autorke koju je kotorska, a i crnogorska publika uopšte upoznala prethodnih godina. Ipak, izgleda da je samim muzičarima bilo najvažnije da istaknu rad Štefana Pelcla, kompozitora koji je i sam prisustvovao koncertu. On se publici obratio kako bi predstavio svoje djelo Portret u tri boje iz 2013. godine, koje je sa drugim kompozicijama snimio upravo ansambl Bečka kamerna simfonija. Autor je u djelu istakao najprije aspekt melodije, koju je postavio u različite kontekste, u odnosu na instrumentaciju i orkestraciju. Sasvim drugačije poetike, predstavnik postmoderne, Maksimilijan Krojc je zastupljen kompozicijom Reminiscentia Aestatis, op. 85 (2015), koja na određen način oslikava autorov odnos prema vrijednostima koje u muzičkoj istoriji traju do danas, a riječ je o specifičnim horskim kompozicijama, Bahovim koralima.
Premda je savremena muzika svakako manje primjerena širem auditorijumu, dokaz da to nije uvjek tako jeste činjenica da se interpretacija ovog ansambla, izuzetno ujednačenog po boji i skladnog u intonaciji, u Katedrali pratila i stojeći. Ipak, možda dio publike nije bio saglasan sa izborom repertoara ili se pak nadao nečem drugačijem, shodno samom nazivu koncerta Sa lijepog plavog Dunava – verzija 2016. Možda je očekivano nešto a la Štraus, što bi sigurno izazvalo topliji aplauz. Međutim, umjetnost je ipak nešto više.
Boris MARKOVIĆ
Foto: KotorArt
