U drugoj polovini prošlog vijeka Rade Brajović je dugo bio na rukovodećim pozicijama u Crnoj Gori, članici SFRJ. Bio je, između ostalog, predsjednik Skupštine, Izvršnog vijeća i predsjednik Predsjedništva Crne Gore. Nakon takozvane Antibirokratske revolucije, povukao se iz političkog života. Savjetima i sugestijama pomagao je jedno vrijeme Socijaldemokratskoj partiji, a značajno je učestvovao u projektu obnove crnogorske nezavisnosti
"Trinaesti jul je dan u kojem se na određeni način sažimala istorija crnogorske dr- žave i naroda. U 13. julu 1878. godine, kroz međunarodno priznanje Crne Gore, sublimirana je viševjekovna borba Crnogoraca za slobodu, a 13. jula 1941. jedinstvenim opštenarodnim ustankom Crna Gora se uzdigla do evropskog primjera slobodarstva i antifašizma. Okupator je hitno uputio na crnogorske ustanike jedinice od više od 100 hiljada moderno naoružanih vojnika, ne samo da slomi prvi i jedini narodni ustanak u porobljenoj Evropi, nego i pokuša da ugasi luču slobode koja može rasplamsati antifašističku borbu, daleko šire od prostora same Crne Gore. Zato su naša dva trinaesta jula učinila taj datum, po mom mišljenju, najznačajnijim u istorijskom kalendaru Crne Gore druge polovine prošlog milenijuma. Da nije bilo 13. jula 1941. godine, ne bi bilo ni današnje nezavisne Crne Gore", kazao je Brajović.
