Portal AnalitikaIzvor
Prije prijema u bolnicu, čovjek sa najdužim zatvorskim “stažom” u Australiji razgovarao je s ljekarima u zatvoru i tom prilikom izrazio želju da njegovo zbrinjavanje na kraju života obuhvata reanimaciju i intubaciju, ali su ljekari odustali od toga, smatrajući da bi “klinička dobrobit bila zanemarljiva”.
U izvještaju Tereze O’Salivan, zamenice patologa Novog Južnog Velsa, koji otkriva fascinantne nepoznate detalje iz Mekdonaldovog života, navodi se da je iz zatvorske ćelije odveden u “jakim bolovima”.
Mekdonald, koji je proveo život u zatvoru Long Bej, u Sidneju, proglašen je mrtvim sljedećeg dana. Iz dokumenta se saznaje da je imao brojne zdravstvene probleme - u mladosti mu je otkrivena šizofrenija, imao je trombove u nogama, čir na dvanaestopalačnom crevu, kilu i patio je od demencije - ali i da je poslije 50 godina iza rešetaka bio previše uplašen da bi započeo novi život na slobodi.
Čovjek koji je osuđen za ubistvo i kasapljenje četiri odrasla muškarca početkom 1960-tih godina, mogao je da bude oslobođen poslije 25 godina, ali je rekao nadležnima da se poslije više decenija u zatvoru boji svijeta u kome je nekada širio strah i trepet.
Iz izvještaja Tereze O’Salivan saznaje se da je Mekdonald rođen 1924. u Liverpulu (Engleska) kao Alan Ginsberg, da je kao tinejdžer disciplinski kažnjavan u školi i da mu je psihijatar dijagnostikovao “šizofreniju”.
Imao je 18 godina kada je mobilisan u Britansku vojsku i učestvovao u Drugom svjetskom ratu. Policiji je kasnije rekao da je “potreba za ubijanjem kojoj nije mogao da se odupre” posljedica činjenice da ga je u skloništu od bombardovanja silovao jedan vojnik.
Godine 1948. emigrirao je u Kanadu, ali, pošto je ostao bez novca, vratio se u Englesku, gdje je zbog “neuračunljivog ponašanja” primljen u ustanovu za mentalno oboljele u Kraljevskoj bolnici u Krajtonu (Škotska). Majka je uredila da ga otpuste, pa je 1954. stigao u Brizbejn. Preselio se u Adelejd, a 1955. je osuđen zbog “nepristojnog napada na muškarca” nakon što je dodirivao policajca u javnom toaletu. Zbog primjernog ponašanja je uslovno oslobođen. Promjenio je ime u Alan Edvard Brenan da bi 1959. otišao na Novi Zeland.
Godine 1961. vratio se u Australiju i zaposlio se u Sidneju. Ljekar koji ga je pregledao u to vrijeme opisao ga je kao “šizoidnu” osobu.
Od tada luta ulicama naoružan nožem. Žrtve - uglavnom beskućnike - namamljivao je da piju zajedno s njim u parkovima i na mračnim mjestima.
Njegova prva žrtva je bio Ejmos Herst iz Brizbejna, koga je ubio u njegovom stanu. Pošto su dosta popili, Mekdonald je osjetio “nagon da ubije”, ščepao je Hersta oko vrata i “stegao ga iz sve snage”. Herst je pokušao da se odbrani, ali ga je Mekdonald “udario u usta”, a zatim “bacio na krevet, skinuo mu pantalone, košulju i cipele i čvrsto mu obavio glavu čaršavom".
Kada je tijelo nađeno, bilo je u stanju raspadanja, pa su istražitelji, imajući u vidu da je dugo bolovao od srca, zaključili da je umro prirodnom smrću.
Mekdonald je pobjegao u Sidnej, gde je 4. juna 1961. nađeno tijelo muškarca na teritoriji javnog kupališta “Domejn bats” u Sidneju. Žrtva je imala više od 30 ubodnih rana, a polni organ mu je bio odsječen. Mekdonald, koji je kasnije priznao da je ubio Alfreda Redžinalda Grinfilda, a njegove genitalije bacio u more u sidnejskoj luci, izjavio je da je morao da ga ubije zato što ga je podsjetio na kaplara koji ga je silovao.
Pet mjeseci kasnije, 21. novembra 1961, kuvar po imenu Persi Nikolson našao je iskasapljeno tijelo Ernesta Vilijama Kobina u javnom toaletu u Parku Mur, u Sidneju. Bio je više puta izboden, a genitalije su mu bile odsečene. Novootkrivena Mekdonaldova žrtva uzbunila je javnost i tada su mu novinari dali ime “Kasapin”.
Trideset prvog marta 1962. Mekdonald ubija Frenka Gledstouna Meklina, koga je šest puta ubo nožem u vrat, i ovoga puta poslije zajedničkog opijanja alkoholom. Genitalije mu je odsjekao i stavio je u plastičnu kesu, koju je kasnije bacio.
Trećeg novembra 1962. Mekdonald se sprijateljio s Patrikom Džozefom Haketom. Otišli su u Haketov stan, gdje su zajedno uživali u alkoholu. U jednom trenutku Mekdonald je ubo Haketa nožem u vrat, a pošto se nesrećnik opirao, zabio mu je nož u srce. Njegovo tijelo je sakrio ispod linoleumskog poda u kuhinji, gdje je nađen tek poslije tri nedjelje.
Kada je 1963. uhapšen, Mekdonald je imao 39 godina i osuđen je na doživotnu robiju.
Tri psihijatra su izjavila da je lud, a branilac je na sudu tvrdio da njegov klijent noću čuje glasove koji mu govore: “Ubij, ubij, ubij!”
blic.rs
