Koutsovo interesovanje je mnogo neobičnije: on smatra da je davno zatvorena grobnica bila vremenska mašina.
“Sigurno bih je isprobao”, kaže Kouts, filmski kompozitor sa dugogodišnjim interesovanjem za London i njegove mitove. “Ko ne bi iskoristio priliku da putuje kroz vrijeme?”
Kouts je toliko “zagrijan” za tu ideju, da organizuje dan pripovijedanja na groblju 20. decembra, kako bi prikupio dovoljno novca da napravi novi ključ.
Pravljenje takvog ključa nije nimalo jednostavno, jer je mauzolej na spisku spomenika grada, pa ga može praviti samo određene zanatlije.
Ideja da je grobnica Hane Kortoj vremenska mašina postoji već godinama djelimično na osnovu iskrivljenih istorijskih činjenica, a dijelom zbog bogate mašte pojedinih ljudi.
Tačno je da je Hana, koja je umrla 1849. vjerovatno imala neke veze sa Džozefom Bonomijem, poznatim skulptorom i egiptologom čiji, relativno skroman spomenik, leži samo nekoliko metara od mauzoleja. Šuškalo se da je Bonomi dizajnirao mauzolej za Hanu, što je vrlo vjerovatno, budući da se na vrhu građevine nalazi piramida, a da su zidovani našarani čudnim hijeroglifima, kakvi se nalaze i na Bonomijevom spomeniku.
Ljudi tog vremena bili su fascinirani idejom putovanja kroz vrijeme i neki su vjerovali da su faraoni otkrili tajne takvih avantura. Možda je Bonomi naučio njihove trikove na ekspedicijama u Egiptu?
Ako jeste, mogao ih je prenijeti svom poslovnom partneru, misterioznom pronalazaču iz Londona Semjuelu Alfredu Vorneru koji je sahranjen na istom groblju.
Vornerov najpoznatiji izum bila je “nevidljiva granata”, ili kako to Kouts opisuje, “bomba koja je mogla da se teleportuje na kratke razdaljine – nešto kao psihički torpedo”.
Zanimljivo je to da je Kraljevska mornarica bila toliko intrigirana Vornerovim metafizičkim oružjem, da mu je dozvolila da demonstrira svoje oružje. U tim probama uništen je barem jedan brod, ali nikad nije dokazana njena efikasnost.
Vornerova veza sa “psihičkim torpedom” bila je konačni dokaz za Koutsa da je mauzolej komora za teleportaciju ili možda čak vremensku mašinu.
On smatra da je ona samo dio niza komora podignutih na sedam groblja u različitim djelovima Velike Britanije i Francuske koje su omogućavale teleportaciju od jedne do druge u djeliću sekunde.
Mit o vremenskoj mašini oživio je škotski muzičar Dru Malholand 2003. koji je iskoristio fotografiju Kortou mauzoleja za naslovnu stranu albuma “Music That Destroys Itself”.
Iako, niko od stručnjaka, a ni Godson nisu ubijeđeni u tu teoriju, Kouts je nepokolebljiv.
“Možda ću organizovati aukciju kako bih odlučio ko treba prvi da uđe unutra, kada dobijemo ključ”, kaže on. “Bilo bi interesantno da vidimo šta će se desiti”. (B92)
