Ušli smo u četvrtu godinu od avgustovskog oslobođenja i sve je tako mirno, sve izgleda OK; lagano prolaze dani, sedmice i mjeseci...
I kao da je svima sasvim u redu kada četnički vojvoda zasjedne na čelo crnogorskog parlamenta. Sve je tako nekako cool, je li, kada Mandić, koji ne priznaje genocid u Srebrenici, a slavi sve srpske ratne zločince, od Mladića i Karadžića do srpskih popova-koljača Mace i Šiljka, dakle, kad baš taj čovjek vodi Crnu Goru - pravo u Evropu?! Da bi, ipak, prije Brisela, pohitao za Beograd na poklonjenje gazdi ,,srpskog sveta“ Aleksandru.
I što - nikom ništa!
A onda svi, gotovo svi, zašute kad prvi čovjek Pljevalja, neki četnički nadri-istoričar i šatro-ljekar Dario Vraneš, pljuje po ,,komunističkim pustolovima“ koji su se drznuli, pazite sad, da decembra 1941. godine - ubijaju italijanske okupatore. Dakle: partizani su krivi što su se borili protiv fašizma, a današnji antifašisti su negativci što nastavljaju borbu protiv neofašizma?! To više nije istorijski revizionizam, još je gore - revizionizam revizionizma.
I, što se dešava? Ništa, nikom ništa!
Nenormalnost je postala nova normalnost, crno postaje bijelo, heroji se proglašavaju antiherojima, popovi su demokrate, a građani nacionalisti i ekstremisti...
Samo u ovoj i ovakvoj državi je prirodno, i nekako mu dođe logično, da ,,oslobođene“ institucije pravosuđa - gone i sude profesora dr Bobana Batrićevića zbog slobodnog izražavanja mišljenja, a istovremeno crnogorsko tužilaštvo svim silama brani - srpskog popa Ognjena Femića, koji bi Crnu Goru da ,,ukrajinizuje“ po Putinovom modelu, negira postojanje Crnogoraca i pljuje po temeljima ustavnog uređenja. Kakva bestidna inverzija vrijednosti!
I da, samo je u ovoj i ovakvoj Crnoj Gori moguće da ona škaljarska ,,sestra Jeca“ - BIRN-ova targetarka, perjanica koncerna Vijesti i miljenica ,,šampiona“
iz specijalnog tužilaštva, ona ,,heroina“ koja je pjevala sa srpskim popovima onu koljačku ,,Od Glave Zete do grada Spuža...“ – postane zvanično ,,Skaj sredstvo“ pročetničke crne propagande.
Eto, za Novu godinu poklonila je ,,otkriće“ kako se ,,komite“ i ostale građanke i građani na Belvederu, što su se protivili ustoličenju Joanikija-Dostavljenog, nijesu samoorganizovali nego su, baš preko onog zlog policajca-kriminalca Lazovića, u stvari samo slijedili uputstva – ,,kavčana“! A samo dan kasnije, proturena je ,,Skaj ekskluziva“ da su u Pljevljima Muslimane i Bošnjake progonili - suverenisti, a ne klerikalni šovinisti Crkve Srbije i ostali kosovski zavetnici...
Kakva primitivna medijsko-politička podmetačina. Samo, nema ovđe iznenađenja: ,,avgustovska većina“ i njeni uslužni medijski servis rade istu stvar, inverziju realnosti i istorije, već duže od tri godine. I nema ovđe skrivene agende: Andrija Mandić, ravnogorac i svetosavac, rekao je posred Skupštine crnogorske da se njegov cilj nije promijenio, samo su sada drugačiji načini dolaženja do tog svesrpskog cilja.
Sve je, dakle, jasno: ogrnuti su jagnjećim kožama, ali vukovi i dalje napadaju istim žarom i grizu crnogorsku ranu. Tako crnogorska država postaje, dan za danom, mjesec za mjesecom, baš ono što su još tokom litija projektovali imperijalni Beograd, Crkva Srbije i njihove sluge u Crnoj Gori – državni provizorijum, bez istorijskog pamćenja i bez projektovane budućnosti.
I sve to je moguće jer zastrašujuće izostaje - crnogorski odgovor. Reaguje tek manji broj crnogorskih intelektualaca, poneka nevladina organizacije i nekoliko slobodnih medija i par kulturnih adresa. Ostali su uronjeni u udvoričku šutnju: ćuti državni Univerzitet, glasa ne pušta državna CANU, zaglušujući je muk većine državnih namještenika i univerzitetskih uhljeba...
Uporno ćute i crnogorske suverenističke partije: DPS priprema onlajn kongres u januaru, SD čeka DPS, dok SDP čeka partijske izbore u februaru...
,,Život je ono što prolazi pored vas dok ste zaokupljeni drugim stvarima“, davno reče mudri Antoni De Melo u svom ,,Buđenju“. Crnogorski politički život prolazio je ove 2023. mimo crnogorskih partija dok su one bile zaokupljene drugim stvarima – uglavnom stranačkim i ličnim interesima.
Ne čuju oni više ni eho, čak ni šapat Belvedera koji je sačuvao obraz Crne Gore, ali i obraz suverenističkih lidera i stranaka; ne pričaju više ni o stigmatizaciji Crnogoraca i manje brojnih naroda, tihuju o popisu i mogućim zloupotrebama; nemaju problema ni sa četničkim vojvodom, koji sada komanduje crnogorskim
parlamentom, nemaju problem, rad buduće saradnje, i da čekaju ,,Evropu sad 2“ iako je nema u najavi...
I tako građani ostaju zatočenici stranaka, kojima trebaju samo kad su izbori, žive u svakodnevnoj političkoj anesteziji. Čekajući da dođe bolje sjutra većina njih postaje nesvjesna žrtva nedoraslih političara. I sve više liče na one žabe što nesvjesno, ćutke, umiru dok voda lagano vri u loncu.
Je li to zaista nova Crna Gora na koju se treba navići, da umire šapatom i bez borbe?
