Zvuči paradoksalno da su cijela naselja koja „leže“ na trasi vodovoda godinama prinuđena da vodu za piće obezbjeđuju kupovinom cistijerni po izuzetno visokim cijenama (najmanje pet eura po kubiku) iako je cijena iz regionalnog sistema 30 centi, piše Pobjeda.
U isto vrijeme i djelovi grada koji imaju vodovodnu mrežu, vodu često imaju samo „na papiru“, ili u najboljem slučaju u kasne sate kada, „naoružani“ flašama, kanisterima i bidonima građani čekaju da prokapaju slavine.
Sve se to događa dok kapacitet regionalnog vodovoda, u koji je država uložila više od 100 miliona eura s ciljem rješavanja problema vodosnabdijevanja na Primorju, ostaju van dometa građana jer te iste primorske opštine ne koriste ili minimalno koriste jefitnu „regionalnu vodu“ zato što godinama nijesu odmakle u izgradnji lokalne vodovodne mreže kao preduslova za distribuciju dragocjene tečnosti do potrošača. Kako je Pobjedi saopšteno iz JP Vodovod Bar oni ne mogu precizirati kada će biti izgrađena vodovodna mreža u naseljima gdje sada ne postoji već da odgovor na to pitanje može dati samo opština.
Potpredsjednik Skupštine Crne Gore Suljo Mustafić, koji je Baranin, svjedoči o problemima vodosnabdijevanja u toj opštini, i u razgovoru za Pobjedu ističe da će zbog katastrofalnog stanja biti neophodno da se država uključi u rješavanje problema.
„Ili kroz davanje širih ingerencija regionalnom vodovodu ili kroz formiranje neke vrste regulatorne agencije za vode koja bi nastojala da ujednači ogromne razlike u cijenama između vode iz regionalnog vodovoda i cijena lokalnih vodovoda koje, na koncu, plaćaju građani“, kazao je Mustafić.
Kako ističe, prethodnih godina problem vodosnabdijevanja je veoma izražen, nijesu samo u pitanju djelovi grada koji nemaju mrežu, već i u naseljima sa vododovnom mrežom snabdijevanje jako slabo.
„Odgovor opštinskih vlasti za nepostojanje vodovodne mreže bio je da to naselje nije urbanizovano. Regionalni vodovod prolazi na stotinjak metara od njih, struju inače uredno plaćaju. Reagovali su i mirnim protestima da skrenu pažnju na svoje problem nije bilo efekta. Zato sam kroz poslaničko pitanje na premijerskom satu iskoristio priliku da iz pozicije druge instance skrenem pažnju na problem. Vjerujem da činjenica da su žitelj i tog naselja jedne nacionalne grupacije nema veze sa činjenicom da ne mogu da dobiju vodovodu mrežu. Više sam sklon mišljenju da se ljudi nadležni da rješavaju lokalne probleme građana uljuljkaju u postojeće stanje, u privilegije koje imaju, pa se ozbiljno ne bave svojim poslom. Kažem, vjerujem da je tako, jer da su drugi razlozi u pitanju to bi tek bilo katastrofalno, da neko selektuje građane po naciji“, kaže Mustafić.
On je podsjetio da sličan problem sa snabdijevanjem vodom ima vikend naselje Veliki pijesak.
„U praksi nema nikakvih incijativa lokalne uprave. Istovremeno, od Herceg Novog do Ulcinja u lokalnim vodovodnim preduzećima radi 950 ljudi, sa izuzetno visokim primanjima. Da je vodosnabdijevanje besprekorno mogao bih to da shvatim, ovako Regionalni vodovod sa takvim kapacitetima se ne koristi, a opštine ne žele ili dozirano uzimaju vodu iz tog Sistema; voda postaje predmet biznisa, ljudi se finansijski iscrpljuju, nema kontrole kvaliteta
To sve upućuje da nešto nije kako treba i da jedino interes građan nije na prvom mjestu“, zaključuje Mustafić.
Vikend naselja u Dobroj Vodi, u zaleđu plaže Veliki pijesak, zatim Uvala maslina (Utjeha) imaju ogroman broj kuća koje nemaju vodovodnu mrežu dok cijevi regionalnog vodovoda prolaze uz magistralu. Jedan od ugostitelja sa Velikog pijeska kaže da mjesečno za kupovinu vode izdvoji gotovo 1.000 eura.
„Cijena cistijerne od 5-6 kubika vode iz gradskog vodovoda sa prevozom ispadne 25 eura. Vodu plaćam 1,6 eura po kubiku, dakle duplo skuplje nego u stanu koji imam u Baru, pa još platim dodatnih 15 eura za prevoz i ispadne da je cijena kubika pet eura. Mjesečno za restoran i deset apartmana prođe i više od 40 cistijerni vode^ pa računajte koliko novca dam za vodu i to skupu vodu. Meni se ne isplati, ali nemam izbora. Ostali u sistemu prodaje vode, od prevoznika do vodovoda imaju interes da se nikada i ne izgradi vodovodna mreža u ovom naselju koje broji više od 6.000 vikend objekata. Ovdje kamioni sa vodom rade 24 sata, a gotovo dvadesetak preduzetnika bavi se prodajom vode“, kaže sagovornik Pobjede.
Dobar dio te vode koja se nabavlja i nije za piće. Tehnička voda je jeftinija 12 kubika plaća se 35 eura, a ta voda se najčešće puni po privatnim bunarima u barskom polju.
Prema riječima Sulja Mustafića, paradoksalno je da s jedne strane postoji hronični problem vodosnabdijevanja a vode ima i više nego dovoljno, a uz to voda koja ,,na slamčicu“ stiže do građana je izuzetno skupa.
„Kada dodate PDV ta cijena je skoro euro po kubiku, što je tri puta skuplje od vode koja se nudi kroz sistem Regionalnog vodovoda čije cijevi prolaze i kroz barsku opštinu. Ne uzima se iz regionalnog a poskupljuje se cijena iz vodoizvorišta oko Bara. Pri tom, kvalitet vode je poseban aspekt. Vodu ne kontroliše Institut za javno zdravlje već lokalne službe i to samo nekoliko parametara koji se ne poklapaju sa opštim standardima provjere. To je bio i predmet mog pitanja upućenog nadležnom ministarstvu kako bi se provjerilo da li se lokalna vodoizvorišta ispituju na valjani način, ili kontrolu rade tijela koja nijesu sertifikovana da to rade na pravi način. Nijesam još dobio odgovor ali računam da smo na pravom tragu, odnosno potrvde da se voda ne ispituje na osnovu 20 i više parametara, kako to rade u Institutu za javno zdravlje“, rekao je Mustafić.
Najskuplju vodu piju Budvani i Kotorani
Cijene vode variraju od opštine do opštine. Najskuplju vodu piju Budvani i Kotorani (2,1 euro pravna, a 1,05 eura fizička lica).
U Tivtu je cijena 1,8 za pravna a 0,80 centi za fizička lica. Ulcinj pravnim licima vodu nudi po 2,52 eura, a gradanima 0,77 centi. Voda iz regionalnog vodovoda i za pravna i fizička lica iznosi 0,29 centi po kubiku. Za naselja bez vodovodne mreže nijesu mnogo povoljnije cijene ni u Podgorici gdje cistijerna od 12 kubika pijaće vode koja se preveze na udaljenost od šest kilometara od centra grada košta 58 eura.
Ova cijena je, medutim, niža tokom ljetnjih mjeseci, pod uslovom da gradanin pribavi papire od mjesne zajednice i opštine i predaju ih vodovodnom preduzeću. Uz tu olakšicu, tokom jula, avgusta i septembra cijena za istu količinu vode (12 kubika) je 20 eura.
Cijena vode u Baru za pravna lica iznosi 1,72 eura po kubiku, osim za školske i zdravstvene ustanove za koje važi jeftinija tarifa (1,37 eura). Za fizička lica cijena vode je 0,90 centi. Naknada za kanalizacione usluge je trideset odsto od cijene vode.
Pobjeda
