Otrcanost glume možda je dosegla vrhunac u igri Ludog Šeširdžije iz “Alise u zemlji čuda”.
Dep je uspješno izbjegavao holivudske šablone još od slave koju mu je donijela serija “21 Jump Street”. Pa ipak, nakon 30 godina, završio je kao prodani glumac koji u posljednje vrijeme proživljava kritične trenutke.
Depova vrtoglava popularnost počela je 2003. godine, kada se u bioskopima pojavio film “Pirati sa Kariba”. Međutim, za svoje mjesto pod suncem glumac se izborio mnogo prije toga. Nakon prve uloge u filmu “Strah u ulici brestova” i tumačenja lika Toma Hensona u “21 Jump Street”, postao je “Foksova” najveća zvijezda.
Ali Dep nije dozvolio sebi da se uljuljka u pozitivnoj slici koju mu je, između ostalog, donio i njegov neodoljivi fizički izgled; umjesto toga, svojevoljno je donosio veoma rizične odluke koje su mogle da ga koštaju slave.
Odbio je da bude gospodin heroj ili romantični ljubavnik i devedesetih se uhvatio u koštac sa “Paranojom u Las Vegasu” i “Donijem Braskom”. Skoro deceniju kasnije rekao je režiserima serije "21 Jump Street" da je u to vrijeme želio da bude otpušten.
Dep je kao buntovni idol pljunuo u lice plitkim vodama uspjeha i okrenuo se melodrami “Plačljivko” (“Cry-Baby") čiji je protagonista predstavljao potpuni antipod ljepuškastom dečku koji je “Foks” želio da načini od glumca.
Vremenom je uspio da stekne dovoljno dobru reputaciju da nastupi u “Edvardu Makazorukom” i probije se iznad mnogih zvučnih imena poput Toma Kruza. Međutim, mnogi smatraju da je upravo “Bartonova era” upropastila čuvenog glumca.
Barton je Depovu jedinstvenost i njegov imidž zgodnog i dostupnog autsajdera sabio u uske okvire pukog ponavljanja koje najbolje odslikavaju likovi poput Vilija Vonke u filmu “Čarli i fabrika čokolade” ili nezanimljivog vampira u “Mračnim sjenkama”.
Ipak, “Edvard Makazoruki” vjerovatno je Bartonovo najbolje ostvarenje i Depova najbolja uloga. Možda bi se moglo reći da je Barton taj koji je filmsku zvijezdu prvo vinuo u nebesa, da bi je zatim bacio u blato.
Bartonovo fokusiranje na franšize i rimejkove tačka je spoticanja Džonija Depa. Uloge u “Svini Todu” i već pomenutoj “Alisi u zemlji čuda”, “Čarliju i fabrici čokolade” i “Mračnim senkama” oslanjaju se gotovo na isti recept: blagu devijaciju i harizmu čudaka koju odaju neobične frizure.
Ali Barton se ne može okriviti za peh zvani “Mordekaj” ili neubjedljivu ulogu vuka u “Začaranoj šumi”. Ova dva filma pokreću jedno veoma važno pitanje – koliko dugo već Džoni Dep svoje glumačko umijeće ulaže u tumačenje blago iznijansiranih verzija istih “nekonvencionalnih” likova?
Za velikog glumca, ipak, možda još ima nade. U “Crnoj masi”, čija se premijera planira za septembar, Dep je svoju neodoljivost žrtvovao za izbrazdanu kožu i nedostatak kose. Možda je upravo sada najbolji trenutak da nastavi tamo gdje je stao: da uloge bira vodeći se ljubavlju prema svojoj profesiji, a ne pretežno debelim novčanikom.
(Huffington Post)
