Sa njim će razgovor voditi Ksenija Popović.
Žiri, koji je su činili rediteljka i spsateljica Vida Ognjenović, pisac David Albahari, i dramaturg i publicista Božo Koprivca, u obrazloženju nagrade su naveli:
- Baš kao i Stefan Mitrov Ljubiša, čiju nagradu dobija, koji je o jeziku često govorio i pisao. i Jergović smatra i svojim pisanjem dokazuje da je jezik najmoćnije sredstvo izražavanja i ko to bogatstvo raskuje u petparce žargonskog prenemaganja, na pogrešnom je putu. Isto tako, kao i Stefan Mitrov Ljubiša, Jergović osjeća zov javne scene i hrabro mu se odaziva. On je onaj ko u svojim kolumnama podsjeća javnost na to da je zajednički kulturni idiom - bogatstvo, a ne opasnost po identitet. On dosljedno poziva na intelektualnu uzbunu, jer šovinizam prijeti da postane prihvaćena društvena norma. On opominje sa strahom i brigom koliko je opasno živjeti u društvu u kojem jedino mržnja može biti sigurna.
Miljenko Jergović rođen je 1966. u Sarajevu, a danas živi u blizini pokraj Zagreba. Objavio je brojne zbirke pjesama i priča, romane, publicističke naslova i drama.
Sat kasnije, u Crkvi Santa Marija od 22 časa muzički program ovogodišnjeg festivala biće nastavljen koncertom jednog od najpoznatijih ruskih pijanista, Vladimira Vijardoa, koji će izvesti djela Šuberta, Lista i Rahmanjinova.
Nakon Zlatne medalju na Međunarodnom pijanističkom takmičenju Van Klajburn 1973. godine, Vijardo je zavrijedio poštovanje publike i kolega. Dostižući međunarodnu slavu, izdvojio se od svoje generacije veoma uspješnim izvođenjima i snimcima, inspirišući mnoge, uključujući i Svjatoslava Rihtera i Alisiju de Larohu da ga veličaju zbog njegovog neobičnog muziciranja. U narednim godinama, Vijardo je sarađivao sa vodećim svjetskim orkestrima: Kraljevkom filharmonijom, Moskovskom filharmonijom, Lenjingradskom filharmonijom, Varšavskom filharmonijom, Izraelskom filharmonijom, Simfonijom iz Atlante, Praškom filharmoijom i mnogim drugim.
Kao i kod mnogih proslavljenih sovjetskih umjetnika, Vijardoov put na zapad počeo je pod veoma zloslutnim političkim okolnostima. Uvođenjem Perestrojke, sovjetske vlasti su mu konačno dozvolile da prihvati pozive iz Njemačke i SAD-a, pa je od 1989. godine počeo da nastupa i predaje. Njeova međunarodna karijera nastavila se nizom koncerata u Karnegi holu, Linkoln i Kenedi centrima, Koncertgebou. Koncertne turneje odvele su ga u vodeće američke, kanadske i evropske gradove, u Aziju i Južnu Afriku, u Izrael, Centralnu i Južnu Ameriku, gdje se pojavljivao kao solista sa većinom najvažnijih svjetskih dirigenata. Njegove brojne snimke za izdavačke kuće Melodia, Pro Arte i Nonesuch kritika je jednoglasno pohvalila.
