Ovogodišnji lokalni izbori ostaće upamćeni po ogromnom broju prigovora koje su podnijele opozicione partije i njihov zastupnik Mreža za afirmaciju nevladinog sektora i to u situaciji kada je u biračkim odborima Demokratska partija socijalista dominantno bila u manjini.
Dakle, DPS prema kojoj je usmjerena oštrica kritike i opozicije i posmatrača -MANS-a, imala je, kada se uzmu u obzir stalni i opunomoćeni članovi biračkih odbora značajno manje svojih predstavnika nego što je to bio slučaj sa opozicijom.
Računica je jednostavna. Birački odbori broje po pet stalnih članova, a nakon što se proglase izborne liste, pridružuju im se i opunomoćeni članovi sa istim dužnostima i pravima.
Iz izvora u opštinskim izbornim komisijama objašnjavaju zakonska rješenja i računicu po kojoj je sasvim jasno da je DPS bila u značajnoj manjini u biračkim odborima.
Demokratska partija socijalista je na proteklim lokalnim izborima nastupala samostalno. Birački odbori imaju po pet stalnih članova, od kojih su po dva iz vlasti i iz opozicije.
Predsjednik biračkog odbora je iz neke od stranaka koje participiraju u lokalnom parlamentu. Nakon što su proglašene izborne liste svaka stranka je imala još opunomoćene članove, pa su birački odbori, zavisno od opštine do opštine, brojili u prosjeku od 10 do 14 članova. U takvoj situaciji, DPS je imala tri, najviše četiri člana. To što je neko u koaliciji na državnom nivou u ovom slučaju nema nikakve veze, jer su partije samostalno nastupale, imale svoje interese različite od interesa koalicionih partnera na državnom nivou - saopšteno je Pobjedi iz opštinskih izbornih komisija. Najdrastičniji slučajevi bili su Podgorica i Kolašin.
Uzmimo za primjer Podgoricu. Na izborima u glavnom gradu učestvovalo je pet izbornih lista. U biračkim odborima bilo je pet stalnih i pet opunomoćenih članova. Demokratska partija socijalista je mogla da ima najviše četiri člana, dva stalna, jednog opunomoćenog i predsjednika biračkog odbora tamo gdje je to pripalo. U svakom slučaju, odnos DPS - opozicija na lokalnim izborima održanim 25. maja ove godine bio je u najpovoljnijoj varijanti 40 prema 60.
Na koga se onda opozicija žalila? Zašto im je bila potrebna pomoć jedne nevladine organizacije koja je prekršila sve međunarodne standarde koji važe za posmatrače izbora, a to je da budu neutralni. Od te činjenice, imala ona pravne ili neke druge posljedice ili ne, ne mogu je odbraniti ni oni koji su joj dali 150.000 eura za nadgledanje izbora. Posmatrajući prostu računicu o sastavu biračkih odbora koji su prvi na udaru prilikom podnošenja prigovora, ispada da opozicioni lideri, a prije svih Miodrag Lekić, nijesu imali povjerenja u svoje članove, pa su se oslonili na golobrade posmatrače jedne nevladine organizacije koja nikada do sada nije nadgledala izbore.
Pobjeda