Radoslav Rotković je posebna ličnost savremene crnogorske kulture i nauke. Od prve objavljene pjesme, Jutro u Duklji, 1948. godine, Rotković je ispisao na desetine tomova – romana, pripovjedaka, drama, pjesama, književnih i pozorišnih kritika, scenarija, komentara, osvrta, reagovanja, eseja, enciklopedijskih jedinica, te istoriografskih, književnoistorijskih i jezikoslovnih studija.
"Rotkovićev naučni angažman mogao bi se hronološki, podijeliti na tri faze. U prvom periodu, koji obuhvata pedesete i šezdesete godine dvadesetog vijeka, on, u prvom redu, djeluje kao književni kritičar. Štaviše, Radoslav Rotković, uz Boža Bulatovića i Milorada Stojovića, slovi za utemeljivača moderne novinske kritike u Crnoj Gori. Smjelih zapažanja i lucidno formulisanih ocjena recentnih tekstova domaće i strane provenijencije, Rotkovićeve kritike obezbijedile su mu status pouzdanog i uvijek osluškivanog analitičara savremenih književnih tokova. Za drugog perioda, koji se, okvirno, proteže na sedamdesete i osamdesete godine, Rotković je sve prisutniji kao istoričar književnosti: objavljuje studije i monografije, priređuje brojna izdanja i antologije: nameće se kao prvorazredni autoritet za ovu oblast, značajno proširujući saznanja o crnogorskom književnom nasljeđu. U trećem periodu, posljednje decenije dvadesetog i prve decenije dvadeset prvog vijeka, Rotković se mahom bavi istoriografskim temama. Ne treba, ipak, smetnuti s uma da se u Rotkovićevu slučaju, ma u kojoj disciplini se ogledao, uvijek mora računati sa nesputanom erudicijom, nerazlučivom karakteristikom njegova života i stila. Stoga, njegovi tekstovi uvijek nude mnogo više od očekivanog i zadatog određenim žanrovskim obrascem, te funkcionišu kao specifični polimorfni prostor ispunjen atmosferom i duhom brodelovske – totalne istorije", navodi se u saopštenju Instituta za crnogorski jezik i književnost.
