U saopštenju Matice srpske stoji da je “Odbor za standardizaciju srpskog jezika pravovremeno usvojio sociolingvistički zasnovanu odluku da je za srpsku kulturu jedino prihvatljiv termin bošnjački, a ne bosanski jezik”. Upravo u ovoj konstataciji se, navodi Zukorlić, krije priznanje bosanskoga jezika i bošnjačke kulture, i to od strane renomirane srpske institucije koja se bavi očuvanjem srpskog jezika i književnosti.
"Dakle, nema dileme, srpski lingvisti više ne osporavaju ono što je odavno svima poznato kao nesporna naučna činjenica, to jest postojanje bosanskoga jezika kao dijela šireg srednjejužnoslavenskog dijasistema u koji još spadaju srpski, hrvatski i crnogorski jezik kao posebni standardni jezici Bošnjaka, Srba, Hrvata i Crnogoraca“, istakao je Zukorlić u saopštenju dostavljenom CdM-u.
On je, međutim, napomenuo da u saopštenju Matice srpske stoji da je za srpsku kulturu neprihvatljiv naziv bosanski jezik i daje preporuka da se ubuduće unutar te kulture jezik Bošnjaka naziva bošnjačkim.
"Ovdje već ulazimo u opasno polje iskazivanja osjećaja jedne kulture prema posebnostima druge, ili bolje kazano, pokušajima kreatora srpske kulturne politike da, kao mnogo puta u prošlosti, svoje stavove nametnu susjednim kulturama i njihovim baštinicma i na taj način izvrše kulturnu agresiju ili bar nanesu neku štetu, makar ona bila neznatna kao u ovom slučaju“, kazao je Zukorlić.
Prema njegovim riječima, ne čudi što postoje takve tendencije u srpskoj kulturnoj politici, jer je, tvrdi, to kultno nasljeđe šturo i zaostaje za onim što Bošnjaci gaje još od srednjevjekovlja kao svoju autohtonu i autentičnu baštinu.
"Možda su baš zbog tog Božjeg određenja da budu titulari balkanske kulture oduvijek bili na meti nedobronamjernih komšija, pa su od stećaka preko Hasanaginice, Omera i Merime, Mehmed-paše Sokolovića do Meše Selimovića, Skendera Kulenovića i drugih, koje su pozicionisti iz Matice Srpske, SANU i drugih velikosrpskih institucija proglašavali srpskim, bili u poziciji da dokazuju i brane svoje vlastito nasljeđe“, dodao je Zukorlić.
On je napomenuo da samo želi da inicira humanističku tezu da ljudska civilizacija postoji upravo zahvaljujući prožimanjima različitih kultura te da su međusobni uticaji i dijalozi duhovnih naslaga suština našeg postojanja.
"Ako bismo bili do kraja cinični, mogli bi kazati da se u kulturi Bošnjaka – i to kako u onoj još uvijek živućoj tako i u onoj vjekovima prije – srpska kultura i srpski jezik nazivaju "vlaškom kulturom i vlaškim jezikom“, jer se u percepciji Bošnjaka vjekovima unazad za Srbe koristio naziv Vlah, a za njihov jezik vlaški jezik; isto kao što postoji glagol povlašiti se u značenju prihvatiti srpsku/vlašku kulturu i pridjev vlaški u značenju srpski“, naglasio je Zukorlić.
Preporuka bošnjačkoj javnosti da srpski jezik naziva vlaškim, iz razloga što je taj naziv prihvatljiv za bošnjačku kulturu, ističe Zukorlić, vjerovatno bi uznemirila sve govornike tog jezika i izazvala buru kod jezikoslovaca.
"Isto je tako uvrjedljivo, neprimjereno i nedopustivo bilo kome, a naročito onima koji bi se trebali baviti nacionalnom kulturom jednog naroda i imati najprefinjenije manire, nipodaštavati tuđu kulturu, nametati terminologiju kod suštinskih identitetskih stvari ili zahtijevati od pripadnika svog naciona da vrijeđaju jedan cijeli, komšijski narod“, rekao je on.
Zukorlić smatra da saopštenje Matice srpske djeluje apsurdno i neprihvatljivo, te da neodoljivo podsjeća na vrijeme koje „niko ko zdravorazumski razmišlja na Balkanu ne priželjkuje“.
"I neka Matici srpskoj ne smeta bosanski jezik kojim govore njihovi susjedi, kao što nama Bošnjacima ne smeta srpski jezik kojim govore naše komšije“, zaključio je Zukorlić.
