Nedavno objavljena studija sa Oksforda, kako navode, pokazuje da koristi od izgradnje većine velikih brana koje su konstruisane u proteklih 50 godina ne moraju uvijek nadmašiti cijenu izgradnje.
- Štaviše, u izvještaju je naglašeno da postoji dokaz i jake činjenice da velike brane nisu uvijek najbolje energetsko rješenje. Hidroenergija je obnovljivi izvor energije i u nekim slučajevima pravi izbor za zadovoljavanje energetskih potreba. Međutim, hidroenergija nije uvijek podrazumijevani zeleni izvor energije, jer hidroelektrane mogu imati veliki uticaj na ekosisteme slatkih voda, ribarstvo i poljoprivredu koja zavisi od navodnjavanja - rekla je Frančeska Antoneli, šef sektora za slatke vode iz WWF.
Dalje se navodi da je 60 odsto od 227 najvećih svjetskih rijeka već djelimično fragmentisano, za šta su brane jedan od najvećih krivaca.
- Region Dinarskog luka nije izuzetak. Postoji snažan prtisak od strane nacionalnih donosioca odluka za razvoj novih hidroenergetskih projekata, a već postoji više od 550 planova za razvoj hidroenergetskih projekata u regionu, uglavnom bez bez realnih procjena finansijskih, socijalnih i ekoloških troškova. Budućnost veoma važnih ekosistema slatkih voda u regionu Dinarskog luka je ozbiljno ugrožena. WWF Mediteran je 2011. godine pokrenuo projekat ,,Inicijativa za održivu hidroenergiju u regionu Dinarskog luka'', koji ima za cilj da poboljša način na koji se donose odluke o budućim hidroenergetskim infrastrukturama, kao i način na koji funkcionišu postojeće hifroelektrane. Inicijativa je pokrenuta sa namjerom da se uspostavi saradnja sa nacionalnim i međunarodnim donosiocima odluka, da se urade ključna istraživanja i time napravi pritisak javnosti kako bi sačuvali najvrednije lokalitete slatkih voda u regionu Dinarskog luka – navodi se u saopštenju
