Podignut je 1971. godine na netaknutoj prirodi, „u stijeni“ između Sutomora i Ratačke opatije, i predstavljao je novinu u dotadašnjoj turističkoj ponudi, prije svega zbog specifičnog naselja bungalovskog tipa. Naime, umjesto zgrade sa načičkanim sobama, sagrađeni su unutar šume bungalovi sa po šest do osam apartmana, sa terasama i mini-baštom, ukupno 850 ležajeva. Glavni restoransko-zabavni kompleks bio je na samoj obali, dugoj 300 metara i obilovao je sadržajima kakve su imali najmoderniji hoteli toga doba u Evropi.
„Inex Zlatna obala“ je funkcionisao kao grad u malom, jer su od rampe na Ratcu do izlazišta kroz šumu pored garaža na drugoj strani padine, bili smješteni svi sadržaji potrebni gostu: prodavnice, suvenirnice, poslastičarnice, ljekari, frizeri, majstori za sitne opravke, a sredinom sedamdesetih su se davale i bioskopske predstave. Specifičnost hotela je bilo i to što je recepcija bila na magistrali, pa se do bungalova trebalo prošetati stazama u debeloj hladovini, što su mnogi koristili i za rekreaciju.
U „Inexu“ su funkcionisala čak tri stejdža sa muzikom: velika centralna terasa na kojoj su nastupale najveće muzičke zvijezde Jugoslavije, unutrašnja sala za bankete sa prigodnim evergreen orkestrom, i dancing-sala - noćni klub u kojoj je bio smješten prvi hotelski disko. Uz to, gostima je bio na usluzi luksuzan aperitiv-bar sa bogatim menijem koktela, kuglana, bilijar-klub i klub za stoni tenis, sandoline i čamci na plaži, a u slučaju lošijeg vremena stalno je radio bazen sa slatkom vodom.
Sedamdesetih su na terasi hotela stalni gosti bili Tozovac, ansambl „Daniluška“, Saša i Cile iz „Salaša u malom ritu“, „Sedmorica mladih“, Miki Jevremović, Dubravka Nešović, „Đerdan“, a sutomorski poklonici rock muzike pamte ovdje i prvi nastup grupe „Leb i sol“ na crnogorskom primorju, ljeta 1978. godine. Na centralnoj terasi su trosatne nastupe imali i najbolji crnogorski sastavi, poput „Revisa“, a upravo na toj bini su i nastale neke od njihovih pjesama.
Tokom osamdesetih, grupa koja je zabavljala goste tokom čitavog ljeta bili su titogradski „Laseri“, a stalnu gažu od po dvije nedjleje imao je legendarni Toma Zdravković.
Ljetnja sezona je u ovom hotelu počinjala početkom maja, a završavala se krajem oktobra. Tu, međutim, nije bio kraj poslu. Radili su i s jeseni i zimi, organizujući dočeke Nove godine kojih se još sjećaju stariji žitelji Bara, zatim konferencije, seminare i razne druge skupove za zainteresovane institucije širom Jugoslavije.
Ž. Milović
