1) Članovi sarajevske humorističke serije “Top lista nadrealista” predvidjeli su krajem osamdesetih godina prošlog vijeka u jednom svom skeču da će Safet Sušić odvesti svoju reprezentaciju na Svjetsko prvenstvo.
Popularni “Pape” Sušić je sa selekcijom BiH izborio po prvi put u istoriji plasman na SP. Popularni “Zmajevi” igraće ove godine u Brazilu. Sušić je igrao za Jugoslaviju na SP 1990. godine, a “Nadrealisti” su na zanimljiv način poželjeli sreću fudbalerima na čelu sa tadašnjim selektorom Ivicom Osimom. “Ko je na tom spisku bog, ko će u finalu dati gol? Pape, Pape, Pape Sušić”, pevali su “Nadrealisti”.
Sušić je 23 godine kasnije kao selektor odveo BiH na SP u
2) U jednom skeču prikazano je kako poslastičar Albanac (Ševćet Haljimi) u Sarajevu zapošljava dvojicu Šveđana da prodaju sladoled (“To su čisti momci, to nema dljaka da padne...”), navodeći da je to učinio “jer ga je teško potresla kriza u Švedskoj”. Trideset godina kasnije u švedskim medijima se pojavila vijest “Ako se nekom ne sviđa u Švedskoj, neka ide u Norvešku”, neko će tako možda stići uskoro i do Bosne.
3) Skeč u kojem je prije nego što je rat u eks Ju i počeo, najavljeno da je mir u bivšoj Jugoslaviji zaključen 12. novembra 1995. godine .
U stvarnosti, Dejtonski sporazum je parafiran devet dana kasnije, 21. novembra, dakle, a Nele Karajlić je u jednom intervjuu rekao da je i ova neznatna greška posljedica nepažnje u prekucavanju scenarija prvobitno napisanog na kutijama cigareta i kafanskim računima, odnosno činjenice da su tom prilikom jedinica i dvojka zamjenile mjesta pa je 21 permutacijom postalo 12; kao što se i 6 zna da se pretvori u 9.
4) Priču o ratu koji u stanu međusobno vode članovi jedne porodice u Sarajevu i gdje kroz stan prolaze granice i koridori. Rat u Sarajevu dogodio se znatno kasnije.
5) Skeč u kom „nadrealistička vizija” po kojoj Evropa ne mogavši nikako da zaustavi jugoslovenski građanski rat, cijeli prostor SFRJ ogradi visokim zidom i bodljikavom žicom, što traje sve dok rat ne završi, odnosno dok ne preostane samo jedan jedini preživjeli.
Njega tada primaju u „zajednicu evropskih naroda”, međutim, u trenutku svečanog prijema, pokolju se „stari Evropljani” pa uglađena bogata Evropa započne svoju verziju bratoubilačkog rata, a naš preživjeli Jugosloven brže-bolje krene put juga, na Balkan, kući.
U skeču , u kafani gdje izbije tuča predstavnika EU, na stolu s kariranim stolnjakom, nezainteresirano prisustvuje jedan Amerikanac koji telefonira i ne dozvoljava da ga prekidaju, te im s vremena na vrijeme kaže da prekinu ili nastave razgovor, što i danas jeste pozicija supersile Amerike u odnosu na Evropu i njenu politiku.
Ono što se desilo u stvarnosti je sledeće, dvije decenije nakon rata, u EU ušli tek građani Slovenije i Hrvatska, dok su daleko od “elitnog društva” EU, Srbija, Bosna i Hercegovina, Crna Gora, Makedonija i Kosovo. Mnoge članice EU su u ekonomskim problemima, pa analitičari procjenjuju da postoji mogućnost da se ubija u skoroj budućnosti zaista i raspadne.
