Američki naučnici slučajno su, u blizini obale Havaja, otkrili japansku podmornicu iz Drugog svjetskog rata, tehnološko čudo tog doba, koja je trebalo da učestvuje u napadu na Panamski kanal, a završila je na dnu Pacifika pošto su je potopile američke snage.
Podmornica klase „sen-toku“, dugačka 122 metra, među najvećim podmornicama koje su ikada izgrađene prije pojave nuklearnih, otkrivena je u avgustu u blizini jugozapadne obale ostrva Oahu na dubini od 701 metar, a od 1946. vodi se kao nestala, saopštili su naučnici Havajskog univerziteta u Manoi.
Podmornica „I-400“ i druga „I-401“, koja je pronađena blizu Oahua 2005, mogle su da pređu jedan i po put oko svijeta bez dolivanja goriva, prenio je Rojters.
Ogromna za svoje vrijeme
Američka mornarica je zarobila pet japanskih podmornica, među kojima „I-400“ na kraju Drugog svjetskog rata i prebacila ih u Perl Harbur radi inspekcije, saopštili su juče naučnici.
Snage SAD su potopile podmornice i tvrdile su da nemaju nikakve informacije o njihovoj tačnoj lokaciji u očiglednom pokušaju da spriječe da tehnologija dospije u ruke Sovjetskog Saveza, koji je zahtjevao da podmornice budu vraćene u Japan.
Jedina podmornica-nosač aviona
Otkriće „I-400“ je objavljeno u ponedeljak, pošto je američka Nacionalna okeanska i atmosferska uprava NOAA, koja je učestvovala u pronalaženju podmornice, svoja otkrića podijelila sa Stejt departmentom i japanskim vladinim zvaničnicima, naveli su istraživači.
Istorijat japanskog ratnog tehnološkog čuda
Posljednjih mjeseci Drugog svjetskog rata, Japan je učinio i posljednji napor da rat preseli na američko tlo svojim tajnim oružjem, podmornicom - nosačem aviona „I-400“.
Ideja o podmornici koja nosi avione nije bila potpuno nova - Njemci, Francuzi i Britanci eksperimentisali su sa svojim idejama još od kraja Prvog svjetskog rata.
U početku, ove podmornice su nosile avione na otvorenim djelovima svojih paluba, i, samim tim, nisu mogle da zarone dok avion ne odleti. Kasniji modeli su bili opremljeni zaptivenim hangarima ili su nosili avione u djelovima.
Letjelice su korišćene za izviđačke zadatke i kontrolu vatre oružja sa podmornice.
Prvih mjeseci rata, japanska flota se mnogo oslanjala na podmornice. A uspješan napad na Oregon od strane „I-25“ 1942. godine, pokazao je da ta podvodna plovila mogu neopaženo proći kroz linije američke mornarice, za razliku od brodova.
Admiral Isoroku Jamamoto, komandant japanske kombinovane flote, izumio je jurišnu podmornicu velikog dometa, sa mogućnostima taktičkih napada iz vazduha.
Nova „I-400 sen-toku“ klasa je dizajnirana i napravljena tako da može da nosi bombardere umjesto lakih izviđačkih letjelica - oružje koje će izvoditi hirurški precizne napade i širiti strah među stanovništvom SAD.
Gradnja je počela u januaru 1943. godine kao velika vojna tajna. Originalni plan je predviđao da se napravi 18 podmornica, ali je kasnije taj broj prepolovljen na devet, nakon Jamamotove smrti u aprilu 1943.
Svaka podmornica je mogla da ponese tri bombardera, što je značilo da je imala veliki hangar. Da bi se spriječilo da taj dodatni tovar prevrne podmornicu, razvijen je trup u obliku dva cilindra.
Krajnji proizvod je imao 122 metra, i pokretali su ga dizel motori ukupne snage 7.770 konjskih snaga, odnosno četiri motora od po 2.400 ks. Njen radijus kretanja je bio dvostruko veći od najvećeg u to vrijeme.
Naoružanje je podrazumijevalo top od 140 milimetara na palubi, četiri protivavionska mitraljeza i osam torpednih cijevi, prečnika 53 cm.
Izgradnja samo pet podmornica je započeta, a prva kompletirana je isplovila u decembru 1944. godine. Još dvije su izašle iz pogona prije kraja rata, spomenute „I-401“, i „I-402“.
tekst i foto: rts.rs
