Film govori o presjeku jednog vremena koje je doprinijelo tragediji koja se dogodila u umjetnikovom životu, pojavi višestranačkog sistema, nacionalizma, što je značila predstava Sveti Sava u tom periodu, zašto je glavni akter ove priče, nosio pištolj sa sobom o njegovom životu prije i poslije tragedije 1993, kada je nakon svađe u kafani u Podgorici u samoodbrani usmrtio dvije i ranio jednu osobu, zbog čega je osuđen na 15 godina zatvora.
Igrani djelovi, govore o težini koja pritiska glavni lik, o patnji kroz koju prolazi, o kajanju što ga je u tim trenucima mučilo, što i danas osjeća u svojoj duši. Ne otkrivajući cijelo lice glumca, detaljima tijela i atmosferom zatvorske ćelije, predstavljamo njegovo duševno stanje. Kroz krupne planove detalja ruku, nogu, brade, obrva, usta, drhtavih prstiju, detalja vlage u ćeliji, šturog namještaja i drugo, vidimo u kakvim uslovima on prolazi kroz preobražaj.
Ovaj projekat za autorku ima izuzetnu kulturološku značajnost jer predstavlja ličnost koja je zauzimala posebno mjesto u dramskoj umjetnosti i zemlji u kojoj je rođena, a samim tim Žarko je jedan od prvih glumaca koji je platio svojim umjetničkim životom, a malo kasnije i sopstvenim životom, iako je preživio incident u kafiću „Epl“ njegov život nakon tragedije je postao teži i od same smrti.
Baveći se njim mi u stvari govorimo o nama jer predstavljamo dokument jednog vremena. Govorimo o tome, zašto smo ga izgubili, koji je uzrok njegovog nestanka i što je to što nas najviše dotiče, pridobija i ostaje kao trajna vrijednost.
Bavimo se fenomenom vrlo kompleksne ličnosti i teškim vremenom koje je donijelo dosta posljedica i koje je uzrok mnogih nedaća koje su nas kao društvo zadesile. Obuhvata i sistem vrijednosti koji je počeo da se ruši na vrlo destruktivan način baš u tom periodu.
Projekat je vrlo poučan i autentičan jer priča priču o čovjeku, koji je u istom trenutku velika zvijezda, izuzetna ličnost, krivac, žrtva, osuđenik, bjegunac, pisac, slikar i iskonski pokajnik. Kombinovanjem igranih i retoričnih djelova, dobićemo opštu sliku o Laušu, sa jedne strane kroz ljude koji govore o njemu, sa druge strane kroz glumca koji će dočarati njegovo stanje, a ti će se djelovi montažno preplitati sa tekstovima iz knjige i naracijom.
Premijera je zakazana za 22. februar 2014. godine u centru „Sava” sa početkom u 20:30 sati. Prva klapa je pala ispred Jugoslovenskog Dramskog pozorišta, a zadnja u Centralnom zatvoru u Beogradu. Na filmu se radilo tri godine.
Produkcija: Fiks Fokus, Scenario i Režija: Branka Bešević Gajić, Lik Lauša: Andreja Maričić, kompozitor Hadži Nenad Maričić, Direktor fotografije: Matija Munjiza Petrović, Montažer: Andreja Maričić, Narator: Bojan Krivokapić, Izvršni producent: Miroslav Bata Petrović, komandir: Stojan Gajić
Producenti: Andreja Maričić, Miroslav Bata Petrović, Branka Bešević Gajić
Govore: Branislav Lečić, Slavko Štimac, Dragan Bjelogrlić, Irfan Mensur, Slobodan Ćustić, Petar Božović, Marko Baćović, Andreja Maričić, Miroslav Lekić, Ljiljana Blagojević, Svetislav Goncić, Toma Fila, Mihajlo Bakrač, Borka Pavićević, Jovan Ćirilov, Darko Bajić, Svetozar Cvetković, Olivera Ježina, Slavenko Saletović, Dragomir Županc, Vladimir Đorđević i drugi.
