U Podgorici je, u obnovljenom paku, prije neki dan postavljena stara-nova bista Božidaru Vukoviću Podgoričaninu, na kojoj stoji „prvi Srbin štampar i izdavač". Bista, čiji je autor vajar Risto Stijović, prvi put je postavljena u junu 1939. godine, povodom 400 godina od smrti Božidara Vukovića Podgoričanina, a rekonstruisana je 1954. godine. Danas se u obnovljenom parku nalazi bista na kojoj je ostao natpis „prvi Srbin štampar i izdavač“, a Hamdo Kočan, sekretar za kulturu i sport Glavnog grada, kazao je da je spomenik "zakonom zaštićen i da postoji obaveza da bude predstavljen u autentičnom obliku“.
Tako je Božidar Vuković Podgoričanin, po natpisu na bisti određen kao Srbin, ono što je na ovim prostorima zvanično bio 1939. godine, u vrijeme Kraljevine Jugoslavije, kada je mu vajar Risto Stijović podigao spomenik.
Šekularac ponavlja da je Vuković govorio da je „Podgoričanin iz Dioklitske zemlje“ i da spomenik ne odražava ono što je Vuković bio, jer on nigdje nije zapisao da je Srbin.
Istoričar naglašava veliki značaj Vukovića za naše štamparstvo i podsjeća da ako bi se štamparstvo u Crnoj Gori moglo podijeliti po epohama, onda bi njegov rad mogao pripadati drugoj epohi ćiriličkog štamparstva, a prva bi bila ona obodsko –cetinjska.
U vremenu od 1519. do 1540. Božidar Vuković Podgoričanin je izdao sedam knjiga: Psaltir, Službenik, dva Zbornika, Oktoih petoglasnik, Praznični minej i Trebnik, kaže sagovornik Portala Analitika i naglašava da su Vukovićebva izdanja u dobroj mjeri uticala da se stvori poseban stil štampe kod nas, iako pod velikim uticajem pisane knjige.
Veliki Praznični minej, kaže Šekularac, formatom, opremom, sadržinom i osobenostima predstavlja vrhunac našeg štamparstva u XVI vijeku. Na njegovim knjigama se, objašnjava naš sagovornik, osjeća uticaj italijanske renesanse i domaće rukopisne tradicije.
Smatra se da je Božidar Vuković Podgoričanin, i ne samo on, već njegova porodica, brat Nikola i sin Vicko, uticao na razvoj štamparstva poslije Đurđa Crnojevića i da je njegovo djelovanje značajno i na međunarodnom planu.
Vuković je rođen u Podgorici, živio i preminuo u Veneciji, a sahranjen je na Starčevu. No, on je bio svjetski čovjek, koji je mnogo putovao, imao veze u raznim krajevima gdje je prodavao svoje knjige.
Nesumnjivo, da je Vuković imao veliki značaj za razvoj štamparstva, i kako je zapisao istoričar Miloš Milošević, dobar poznavalac njegovog djela, njegova namjera bila da popuni veliku prazninu u nedostatku crkvenih knjiga u to doba, tako da motivi nisu bili komercijalne prirode. On tako nastavlja tradiciju čuvene cetinjske štamparije.
Vukovićev krug su Podgorica, Venecija, i na kraju Starčevo, na kome počiva. “Ovo je štampao Božidar Vuković Podgoričanin, iz sela Đulići kraj Podgorice, Dioklitske zemlje, makedonska strana“- tako je pisao naš čuveni štampar. Na spomeniku u Podgorici piše nešto drugo, daleko od Vukovićevog poimanja njegovog porijekla i njegovih Đulića i Podgorice, koja je neodvojiva od njegovog imena.
