Pregledajući fotografije iz vazduha za svoju kompaniju “Ekolend Dederov” u potrazi za irigacionim linijama, Ginter Reške iz Brandenburga je 1992. usred borove šume otkrio malu grupu od 140 stabala ariša koja su formirala potpuno pravilan kukasti krst. Za razliku od drugog zimzelenog drveća, lišće ariš u jesen požuti, a zatim potamni, tako da je formacija bila jasno uočljiva.
Još sličnih simbola
Slični simboli pronađeni su širom Njemačke: kukasti krst od ariša i “1933.” od smrča u pokrajini Hesen, kukasti krst od daglasovih jela u Visbadenu, pa čak i slične formacije u Kirgistanu.
Arhitekta je iznajmio avion i nadletio ovu oblast - i zaista - kukasti krst jasnih obrisa se lijepo vidio. Šumar Klaus Gerike se dao na posao ne bi li ustanovio porijeklo drveća, i mjerenjem stabala je ustanovio da su tamo od kasnih tridesetih godina. To znači da je decenijama, svakog proljeća i ljeta, ogromna svastika krasila brdo iznad mjesta Kucerova (bivša DDR), preživjevši rusku okupaciju, komunističku vlast i pad Berlinskog zida, a da čak nije ni primijećena.
Uzrok je djelimično bila činjenica da je vidljiva samo tokom kratkog perioda u toku godine, ali i to što se može vidjeti samo sa određene visine - avioni koji su išli na sjever iz Berlina bili su previsoko, a u DDR su privatni avioni bili zabranjeni.
Teorije o nastanku
Jedan od tamošnjih seljaka je tvrdio da je to drveće sadio kao dijete, i da mu je šumar za svaku posađenu sjemenku davao po novčić. Drugi su pričali da je drveće zasađeno kao demonstracija lojalnosti, nakon što je jedan žitelj obližnjeg sela odveden u koncentracioni logor jer je slušao Bi-Bi-Si, dok su treći tvdili da je lokalni nacistički vođa naredio da se drveće posadi za Hitlerov rođendan. “Berliner cajtung” je, pak, objavio da je drveće posađeno u znak zahvalnosti Radnim brigdama Rajha, za izgradnju jedne ulice u Zernikovu.
Nije mnogo prošlo, a o ovoj neobičnoj pojavi je počelo da se priča. Vijest se proširila i van regiona, pa čak i van Njemačke. O njoj je pisao Figaro, a tadašnji francuski predsjednik Miteran navodno je zbog toga zvao svog njemačklog kolegu Hercoga. Ubrzo zatim, njemački predsjednik je naredio da se uvrjedljivi simbol ukloni. Drveće je posječeno, ali panjevi su formaciju isticali još jasnije - i to preko cijele godine.
Njemačke vlasti su počele da se pribojavaju da bi mjesto moglo posatati stjecište neonacista. Naređeno je da se posječe cijela šuma, ali to nije bilo moguće zbog neriješenih vlasničkih odnosa, pa je uklonjeno samo dvadesetak stabala, i to tako što su pažljivo odabrana i panjevi odsječeni do same zemlje.
Čini se da je sađenje takvih grupacija drveća u svoje vrijeme bilo “in” među njemačkim šumarima, a na teritoriji bivšeg Sovjetskog Saveza vjerovatno su sađene u čast sporazuma o njemačko-sovjetskom prijateljstvu iz tridesetih godina.
