Ne možete o tome sami odlučivati – dobronamjerno nam poručuju naši zapadni prijatelji - i još (zamislite?) tražiti članstvo u EU prije Srbije kojoj ne pada na pamet da se za to članstvo imalo otima.
Zar nije očigledno negativno iskustvo zapadnih ambasadora sa vladom Zdravka Krivokapića - instaliranom upravo voljom takozvane Kvinte, vlade koja je Crnoj Gori donijela klerofašizam u nimalo zavijenom obliku – zar to skorašnje iskustvo nije dovoljno za zaključak: Crnom Gorom nije neophodno mlatiti, pogotovu ne za interese od Zapada favorizovane Srbije i obeshrabrivati je u njenoj iskrenoj želji za članstvom u Evropskoj uniji.
Nema nimalo sumnje da upornim guranjem Crne Gore u ,,Otvoreni Balkan“ Zapad poručuje najmanjoj balkanskoj državi da malo prikoči sa svojim pripremama za Evropsku uniju, jer ne očekuje valjda da u nju bude primljena sama. Bez Srbije i ostalih? Dovoljno je da za sada Crna Gora koristi navodne ekonomske prednosti povezivanja u projekat ,,Otvoreni Balkan“, pa nastavi da čeka u Evropsku uniju?!
Sasvim je jasno da je namjera upornih arhitekata projekta ,,Otvoreni Balkan“, uprkos očiglednog protivljenja Bosne i Hercegovine, Crne Gore i Kosova, da od Zapadnog Balkana, tačnije od današnjih aspiranata za članstvo u Evropskoj uniji, naprave jednu vrstu sopstvenog u poželjnu kolonu uvrštenog predvorja. I to takvog da je dovoljno odmaknuto od elitnog evropskog društva, a ne bez navodne evropske brige i pokroviteljstva nad njim - nije to teško shvatiti. Pojedinačna rješenja sa mogućim prijemom u EU samo jedne od država ne zadovoljava ambicije podrazumijevajućih ambasada i njihovih centrala koje pošto-poto žele globalnu odluku, tačnije rješenje u paketu.
Da ni jedan od projekata koji bi omogućio da Srbija bude dominirajuća, u ma kom obliku, nikako ne leži na srcu ni Bosni i Hercegovini, ni Crnoj Gori, još manje Kosovu - Kvinta teško može da shvati ili ne želi da prihvati. Da se projektom ,,Otvoreni Balkan“ i dalje favorizuje Srbija, koja baš ne precrče od ljubavi za Evropom, a donekle marginalizuju ostali pretendenti na članstvo u EU, bar iz balkanske perspektive sve je vidljivije.
U osjećanju svojevrsne nelagode, prije bi se reklo krajnjem oprezu u vezi sa realizacijom Vučićevog projekta ,,Otvoreni Balkan“, Bosna i Hercegovina, Kosovo i Crna Gora, ne umiju da se oslobode možda podsvjesnog straha od naoružavanja Srbije, sa ipak nečijim blagoslovom, dok od vlasti u Srbiji svjesno njegovanog antievropskog i uopšte antizapadnog raspoloženja koje, posebno Crnoj Gori sa visokim procentom povjerenja svojih građana u Evropsku uniju, nije odviše blisko.
Da li projekat ,,Otvoreni Balkan“, uz poznatu Vučićevu asistenciju ruskim interesima i njegovo otvoreno favorizovanje Crkve Srbije, kao osvjedočene ruske špijunske filijale i institucije za pritisak na Srbiji okolne zemlje, baš uliva susjedima previše povjerenja - teško je odgovoriti. Još teže otkloniti crnogorske zebnje da se guranjem Crne Gore u ,,Otvoreni Balkan“ ne obeshrabruju njene aspiracije za članstvom u Evropsku uniju?
