Suštinu strateškog velikosrpskog cilja protiv Crne Gore kao samostalne drzave i Crnogoraca kao zasebne istorijske nacije, te postulata viševjerske i multietničke Crne Gore, vrlo jasno je prije nekoliko dana objasnio i dr Kosta Čavoški iz Beograda, akademik SANU. Tom cilju se treba strateški, mudro, politički osmišljeno i organizaciono demokratski, ustavno, suprotstaviti, jer sve ono što je rekao dr Kosta Čavoški misli, u političkom i doktrinarnom smislu, makar ili više od 60 odsto strukture nove izborne buduće vladajuće većine i njenih zastupnika u ideološkom smislu, u budućem sazivu Skupštine Crne Gore.
Odavno, u Crnoj Gori, uvije moćan, vazda prisutan i agresivan, a danas i u potonje vrijeme intenzivno i masovno vaskrsli, osvajacki velikosrpski, anticrnogorski plan je, dobio novu nadu, očekivanje i šansu, te je, nakon ovih izbora, dodatno osokoljen da Srbija pokusa opet da realizuje konstantni svoj cilj: postizanja svoje regionalne stateške moći na Balkanu i Mediteranu i da pokuša, pod egidom Rusije, da ostvari na razne načine tu geo-stratešku politiku, te da u tom cilju potčini sebi Crnu Goru. Bolje reći - da osvoji Crnu Goru bez rata, bez topova, avijacije i pješadije, bez upotrebe neposredne vojne sile. To je krajnji cilj vladajućih struktura u Srbiji i njenih agentuara u Crnoj Gori. Kao što je Srbija vazda htjela i radila u prošlosti protiv postojanja nezavisne Crne Gore. I za taj je cilj vazda našla veliki broj uslužnih svojih agenata, plaćenika i sljedbenika i renegata Crne Gore.
Dalje želim apostrofirati.
Vučićeva Srbija i nacionalistički, većinski, velikosrpski brojni i snažni centri moći, u njenoj službi, posrednim putem, hoće da Srbija pokuša izaći na Jadransko more preko Crne Gore i da od Crne Gore zarad interesa Putinove Rusije, od nje napravi opet svoju koloniju, marionetsku državu, drugu tzv. REPUBLIKU SRPSKU NA MORU. Odnosno, drugu srpsku državu. Hoće u novim okolnostima i drugačijim načinima i sredstvima da u Crnoj Gori repriziraju 1918. Uništenje njene slobode i državne nezavianosti.
To im je dugoročni cilj, a na djelu je samo jedna od faza pokušaja ostvarenja tog cilja. Beogradski naci-faštisti i klero-šovinisti ispod Irinejeve, Amfilohije i mantije drugih episkopa SPC, njihovi brojni promoventi, te razni njihovi eksponenti sada likuju i misle da su zauzeli opet Crnu Goru. Ali, još nije sve završeno.
Polako sve treba analizirati i reagovati, skladno novim okolnostima, sa stanovišta unutrašnjih i međunarodnih odnosa i domaćeg i međunarodnog prava, ali gotovo izvjesno u postojećim okolnostima izgleda da se polako i postepeno, suštinski vraćamo i to etapno i sa licemjernom javnom retorikom "pobjedničke opozicije" u devedesete godine prošlog vijeka, samo ovoga puta u promijenjim uslovima, bez ratova, ali sa istim ciljem i smislom ravnogorske četničke modifikovane ideologije, koja samo svoje maske mijenja, ali ćud, namjere i ciljeve nikad nije i neće, kad je u pitanju Crna Gora i njeno poništenje i njene temeljne zapadno- evrospke i atlanske (NATO) vrijednosti.
Ta ideologija i politika hoće da nacionalno samosvjesni crnogorski autohtoni Crnogorci budu manjina u vlastitoj drzavi.
Njihova, populistički determinisana, slatkorječiva, obmanjivačka, a kamuflirana politika, koju zastupaju vodeće snage ovog "trojnog pakta" skopljenog formalno u Crnoj Gori. To je, iako se javno negira, u suštini primarno sa stanovišta partija velikosrpske profilacije u Crnoj Gori.
Ne treba ni na trenutak zaboraviti na odnos snaga novih koalicionih subjekata u vršenju potencijalne nove vlasti. Vodeća politika, najjači subjekat u tom savezu na osnovu izbornih rezultata je ona politika i ideologija koja nema nikakve veze s postulatima građanske države i društva. Govorim o ubjedljivo dominantnim snagma u novoj parlamentarnoj većini u Crnoj Gori na osnovu rezultata i mandata posljednih izbora održanih 30. avgusta. No, ustavno, zakonski, demokratski, građanski sve suverenističke snage i zastupnici građanske, demokratske, evropske Crne Gore, treba da se izmire i u drugi plan, makar privremeno, do boljih vremena, da stave sve međusobne političke i lične konflikte i razlike.
Potrebno je da se od suverenističkih parlamentarnih partija, naravno i partija manjinskih naroda, ako je to ikako moguće, kao i drugih građanskih, demoktarskih subjekata, uz jasne uslove i ispravljanje evidentnih grešaka iz prošlosti, stvori novi savez za nezavisnu, građansku, euro-atlansku slobodnu Crnu Goru. To je, po mom mišljenju, politički imperativ!
Taj savez bi na budućim, vjerovatno vanrednim, parlamentarnim izborima nastupio na zajedničkoj listi, uz uslov uklanjanja iz politike sa te potencijalne liste kompomitovanih kadrova koji su nanijeli ogromnu štetu Crnoj Gori, što su ovi izbori i pokazali, tajkunizacijom, korupcijom, neprirodnim, nenormalnim, privilegovanim enormnim bogaćenjem i drugim zlouopotrebnim i nedopustivim radnjama brojnih lica i subjekata.
To je jedan od preduslova za buduću pobjedu Crne Gore i poraz neočetnicke politike i ideologije i njenih protagonista.
* * * * *
LIČNI ALI PRECIZNO POLITIČKI STAV Dr Novaka Adžica, člana Predsjedništva i GO SDP CG, diplomiranog pravnika istoričara i doktoranda istorijskih nauka
