Na granicu između Jermenije i Azerbejdžana, automobili i kamioni stižu jedan po jedan, prepuni raseljenih porodica koje beže iz Nagorno-Karabaha, kao i većina stanovništva enklave.
Više od 13.350 ljudi je već prešlo granicu, rekli su jermenski zvaničnici rano u utorak, a narednih dana se očekuje još hiljade.
„Ne čekamo samo naše porodice; čekamo cio Nagorno-Karabah“, kaže jedan čovek koji čeka svoje rođake na graničnom prelazu.
„Kako da se vratimo? Naš Karabah više neće postojati. Nema pomoći ni od jedne zemlje, nijedna država ne govori umjesto nas“, dodaje Grigor, jedan od mnogih ljudi koji sa nestrpljenjem čekaju svoje najmilije.
Komentari (2)
Tužna slika, još jedna u mozaiku istorijekog stradanja jermenskog naroda. Malo se kod nas zna o njegovoj drevnoj prošlosti, kulturi, duhovnosti, ali i o njegovom epskom stradanju i pokušaju uništenja početkom prošloga stoljeća kad je oko milion, a po procjenama nekih istraživača i do milion i po, Jermena stradalo u genocidu i etničkom čišćenju koji je sprovela Turska na teritorijama koje su od davnina naseljavali. Svoju pripadnost helenskoj i kasnijeoj evropskoj civilizacijskoj sferi je je za budućnost potvrdila 301 godine n.e a prihvatila hrišćanstvu 405. stvarajući svoje pismo ne po azijatsko-semitskom, nego helensko-rimsko- evropskom modelu. Danas je evropska i zapadna javnost, a tako i mi, pred novim ispitom savjesti da podrži ugroženi narod koji je od davnina prihvatio da bude dio njene kulture i civilizacije.
Svuda proteruju Hrišćane a zapad nemo posmatra i pomaže islamskim državama da se šire.
