Međedović je kazala da je Skupština u odgovoru na rješenje Ustavnog suda o pokretanju postupka navela da je tim Zakonom određen krug lica na koje se taj akt odnosi i da se na javne funkcionere odnosi samo odredba o naknadi o prestanku funkcije, kao i da pravo na naknadu treba tretirati u kontekstu socijalne sigurnosti tih lica, i da u slučaju izostanka reimenovanja, a bez novog radnog angažmana, ne ostanu bez primanja.
U Skupštini takođe tvrde da je Zakon s pravnoh aspekta ustavan, te da pravo na penziju državnih funkcionera treba posmatrati u kontekstu ovlašćenja i dužnosti koje proizilaze iz načina sticanja i pravne prirode mandata, predstavničke funkcije, nemogućnosti obavljanja drugih poslova, mogućnosti razrješenja prije isteka mandata. Argument je i da se poslaničke penzije ne isplaćuju iz Fonda penzijsko-invalidskog osiguranja već iz Budžeta Crne Gore.
U novom Zakonu predložene su i promjene u pogledu uslova i načina sticanja prava na penziju državnih funkcionera retroaktivno, od prvih višestranačkih izbora do 1. decembra 1990. godine. To objašnjenje, ocijenio je Ustavni sud, ne objašnjava i sadržinu javnog interesa koji bi mogao pravdati retroaktivno protezanje zakona 19 godina unazad, “posebno kad se uzme u obzir činjenica da se radi o retroaktivnom priznavanju novčanih primanja koja stvaraju finansijske obaveze za državu, jer se isplaćuju iz Budžeta Crne Gore”.
Sud smatra da interes koji bi Crna Gora imala ili mogla imati od obaveze da svim bivšim državnim funkcionerima isplati određene novčane iznose na ime penzija za 19 godina unazad, nigdje nije obrazložen, “a da ne proizilazi ni iz prirode stvari”. Osporeno zakonsko rješenje, kazala je Međedović, priznaje, počev od 27.decembra 1990. godine, državnim funkcionerima iz člana jedan stav dva Zakona, gotovo pet puta višu penziju od prosječne.
Sud je ocijenio da bi privilegovane penzije državnih funkcionera, zbog prirode njihovih ustavnih dužnosti i odgovornosti, mogle predstavljati pravni izraz i posebnosti, ali da one moraju biti srazmjerne ekonomskim prilikama u zemlji i ne smiju nesrazmjerno odstupati od prosječne penzije. Cilj odredbi člana 12-19 Zakona, prema mišljenju Suda, nije moguće proglasiti legitimnim “u svjetlu konkretnih socijalnih i ekonomskih prilika, jer su privilegovane penzije očigledno i izrazito nesrazmjerne prosječnim penzijama u zemlji i smatra ih neusaglašenim sa nekim članovima Ustava".
Prema odluci suda, obustavljen je postupak za ocjenu ustavnosti i zakonitosti odredbe člana 10 stav 5 iz tog Zakona. Tim rješenjem bilo je propisano da se pravo na primanje naknade iz stava jedan tog člana može produžiti za još godinu, ako u tom periodu njegov korisnik stiče pravo na penziju, za razliku od onih koji to pravo ne stiču u tom periodu. “U konkretnoj pravnoj stvari, ova odredba sadrži zaštitnu klauzulu prema kojoj se za bivšeg državnog, odnosno javnog funkcionera, utvrđuju posebna prava po prestanku njegove funkcije”, kazala je Međedović.
