„Važno je reći da sektor bezbjednosti nije zakazao, jer stepen rasvijetljenosti ovakvih djela je iznad 95 odsto, a broj obračuna kriminalnih grupa je više nego duplo manji u prethodne četiri godine u odnosu na period 2016 - 2020“, saopštio je ministar unutrašnjih poslova Danilo Šaranović, nakon što su u mjestu Ugnji, prije nekoliko dana, pronađeni ubijeni Cetinjani Stefan Belada i Andrija Ivanović.
Sa javnošću je podijelio i informaciju koju do danas nijesu potvrdili istražitelji, da su Cetinjani, koji su operativno važili za pripadnike škaljarskog kriminalnog klana - kako je rekao - namamljeni i ubijeni.
Prema dostupnim informacijama, tužilaštvo ministra Šaranovića nije saslušavalo kako bi utvrdili otkuda mu ovaj podatak, jer, prema našim sazanjima, do sada sprovedenim istražnim radnjama nema dokaza koji bi ukazali na ovakvu sumnju.
Nije prvi put da ministar unutrašnjih poslova pribjegava plasiranju neprovjerenih operativnih podataka u degutantnim pokušajima da javnost ubijedi kako je bezbjednosna situacija u zemlji, u vremenu njegovog ministrovanja, na visokom nivou, te da nije njegova i odgovornost njegovog tima što sukobi kriminalnih klanova eskaliraju i što je bilans u njegovom mandatu – više desetina mrtvih.
Umjesto ostavke iz moralnih razloga, što bi jedino bilo odgovorno i etično, ministar Šaranović ubjeđuje da je on, jadničak, nemoćan, jer je organizovani kriminal najteže nasljeđe ostavljeno nakon 2020. godine. Naslijedili su, jadikuje on, stanje u kojem dvije organizovane kriminalne grupe imaju više od 700 članova.
I što će tu policija?! Nemoćna?! Ali, ostavku ni u snu ne pominje. Ni mogućnost da resor unutrašnjih poslova preda nekom sposobnijem, nekom ko će umjesto političkih čistki u fokusu imati strategiju za poboljšanje bezbjednosne situacije i raskrinkavanje kriminalnih klanova.
Ne smatra ministar da ima bilo kakvu odgovornost što je samo tokom prošle godine u Crnoj Gori ubijeno 16 osoba, među njima šest koje su operativno slovile za pripadnike organizovanih kriminalnih grupa.
Ne vidi svoju i odgovornost svoga tima ni za drugi masovni zločin u nepunih dvije i po godine na Cetinju, 1. januara ove godine kada je pobijeno čak 13 ljudi, među kojima i dva dječaka, rođena braća, niti za preostalih osam zločina tokom prethodnih devet mjeseci u kojima je pobijeno devet osoba.
Za sve je, ministru Šaranoviću, kriv prethodni režim, i začuđen je kako se od njega može tražiti bilo kakva odgovornost.
Prema operativnim podacima, rat škaljarskog i kavačkog kriminalog klana počeo je 2014. godine kada je u Valensiji nestao tovar s kokainom. Te godine u tom španskom gradu, što su zvanični podaci službi, počinju vatreni okršaji, a godinu kasnije rat se seli na područja Crne Gore i Srbije. Narednih pet godina mafija u obračunima nije birala ni mjesto ni vrijeme, pa su u njihovim osvetničkim pohodima stradale i nevine žrtve.
U izvještaju Ministarstva unutrašnjih poslova za 2015. godinu, dokument koji je dostupan svima, pa i ministru Šaranoviću, tokom tih 12 mjeseci registrovano je 17 ubistava, od čega su četiri bila posljedica sukoba organizovanih kriminalnih grupa - i to ubistva Ivana Lopičića, Gorana Đuričkovića, Saše Markovića i Aleksndra Brajovića. Te godine, nakon eksplozije u podgoričkom naselju Blok pet, kada su do danas nepoznate osobe postavile eksplozivnu napravu ispod automobila visokorangiranog člana kavačkog klana Milana Vujotića, ostavku je podnio pomoćnik direktora Uprave policije i rukovodilac Sektora kriminalističke policije Milan Tomić.
Godinu kasnije, rat kriminalnih klanova bio je u jeku. U izvještaju iz 2016. piše da su registrovana 24 krivična djela ubistvo i teško ubistvo, od kojih osam ubistvo, 14 teško ubistvo, jedno teško ubistvo u saizvršilaštvu i jedno ubistvo djeteta pri porođaju. Za 11 ubistva vjeruje se da su posljedica sukoba kriminalnih klanova.
Naredne godine - 2017., došlo je do smanjenja broja ubistva. Registrovano je 11 ovih krivičnih djela od kojih su četiri mafijaški obračuni. Ubistvo Gorana Lenca počinjeno 16. septembra u Kotoru, Slobodana Šaranovića 11. marta u Budvi, likvidacija Nika Roganovića 26. jula u Herceg Novom i Pera Damjanovića u oktobru, čije tijelo je pronađeno na području opštine Cetinje.
Ni 2018. nije prošla bez mafijaških obračuna. Te godine stradalo je ukupno 12 osoba, a četiri krivična djela registrovana su kao sukob kriminalnih klanova. U jednom od tih obračuna život je izgubio i čovjek koji se slučajno zatekao na mjestu zločina.
U februaru, u eksploziji bombe u Podgorici, ubijen je Dražen Čađenović, a tri dana kasnije, u samom centru Glavnog grada, i Miloš Šaković, kada je stradala i slučajna žrtva - Radivoje Jovanović. Poslije ovog zločina, iz objektivih razloga i pogoršane bezbjednosne situacije na teritoriji Podgorice, ostavke su podnijeli tadašnji direktor Uprave policije Slavko Stojanović i načelnik podgoričkog Centra bezbjednosti Jovica Rečević.
Ispostavilo se da su ostavke dale rezultat - prema izvještaju policije, te godine spriječeno je čak 21. ubistvo pripadnika organizovanih kriminalnih grupa.
Međutim, naredne, 2019. broj ubistava u Crnoj Gori opet je eskalirao. Stradale su čak 22 osobe, a kao posljedica sukoba organizovanih kriminalnih grupa od toga su registrovana četiri ubistva.
Tokom 2020. godine ubijeno je 15 osoba, od čega je pet slučajeva tretirano kao sukob mafijaških grupa. U izvještaju piše i da je spriječeno 13 ubistava koja su pripremali kriminalci.
Prema policijskom izvještaju, 2021. registrovano je 14 ubistava, od kojih su tri počinjena godinu ranije, ali su se te osobe vodile kao nestale. Četiri ubistva tretiraju se kao obračun kriminalnih grupa.
Prvi masovni zločin u Crnoj Gori registrovan je 2022. godine na Cetinju kada je pomahnitali ubica u naselju Medovina ubio 10 osoba, među kojima i dvojicu dječaka, dva rođena brata. Te godine jedno ubistvo registrovano je kao posljedica sukoba kriminalnih klanova.
Policijski izvještaj kaže da 2023. godine nije registrovano nijedno ubistvo koje bi se dovodilo u vezu sa mafijaškim obračunima, a registrovano je pet ubistava.
Glavni specijalni tužilac Milivoje Katnić i njegov zamjenik Saša Čađenović, i policijski timovi kojima su rukovodili Zoran Lazović, Dragan Radonjić i Milorad Žižić, prema zvaničnim podacima, od 2015. do kraja 2020. godine procesuirali su više od 250 pripadnika oba kriminalna klana, među kojima su bili i visokorangirani.
To je bio ključni razlog zatišja mafijaških obračuna u Crnoj Gori 2021, 2022. i 2023. godine, što su proruske i prosrpske vlasti, koje su nakon izbora 2020. godine preuzele crnogorske institucije, pa i sektor bezbjednosti, pokušale da predstave kao rezultat njihovog „predanog rada“ kojim je zaustavljen rat kriminalnih klanova.
Porazna bezbjednosna situacija, pogotovo u posljednjih dvije godine, međutim, ukazuje da je sektor bezbjednosti u rasulu, da mafijaški klanovi jačaju, a da su bezbjednosne službe nesposobne da odgovore na zabrinjavajući rast kriminalnih obračuna, koji su sve brutalniji i koji sve češće ugrožavaju i nevine ljude.
Nažalost, o ostavkama i odgovornosti ne razmišljaju. A statistika je neumoljiva.
