No, te 1980. Titograd nije dobio samo sportsku dvoranu sa 5.000 mjesta.
Bio je to jedan od najmodernijih, a sa arhitektonske strane i najatraktivnijih sportskih kompleksa u ondašnjoj Jugoslaviji.
Remek-djelo i jedan od modernijih kompleksa tog toba
Izgrađen na obali istoimene rijeke, Sportski centar „Morača“ u to je doba imao sve – veliku dvoranu, malu salu, dvoranu za stoni tenis, salu za šah, veliki zatvoreni bazen, više otvorenih bazena, uz jedan sa tribinama većeg kapaciteta, teniske terene, poligone za košarku, odbojku, rukomet, restoran, niz aperitiv barova, najmoderniju kuglanu...
Kada se govori o „Morači“, priča počinje sredinom sedamdesetih. Tada je na konkurs pristiglo dvadesetak radova arhitekata iz svih djelova bivše države. Iza pobjedničkog rješenja stajao je čuveni arhitekta Predrag Miško Dmitrović iz projektnog biroa OGP Titograd. O njegovoj su ideji narednih godina najbolje govorile neke od najznačajnijih strukovnih nagrada koje je zavrijedio tim rješenjem.
Bio je to izuzetan projekat – počev od 'riblje kosti' na krovovima sportskog centra i bazena, preko kaskadne strukture koja se uzdizala iz korita Morače, sve do načina na koji su 'uklopljeni' većinom ukopani objekti.
„Morača“ i KBC izgrađeni zahvaljujući samodoprinosu
Radovi su počeli 1975, a trajali su do 1980. Pritom, konstrukcija je bez bilo kakvih poteškoća 'izdržala' razoran zemljotres 1979. godine.
Treba naglasiti i to da je SC „Morača“ izgrađen zahvaljujući samodoprinosu. Građani Titograda su gotovo deceniju izdvajali više od jedan odsto zarade – naravno, ne samo za „Moraču“, već i za ondašnji KBC Titograd.
Na otvaranju – moćna reprezentacija Jugoslavije
Tokom otvaranja, pred punim tribinama odigran je duel tadašnjeg svjetskog, a uskoro i olimpijskog prvaka – košarkaške reprezentacije Jugoslavije i američkog Univerziteta Vičita. 'Plavi' su trijumfovali rezultatom 94:82 (50:39).
Bio je to prvi Dan mladosti nakon smrti Josipa Broza Tita, a početak utakmice upravo je i protekao u znak odavanja počasti dotadašnjem predsjedniku SFRJ. Što se same utakmice tiče, Jugoslaviju su predvodili Delibašić sa 20 poena, Dalipagić i Žižić sa po 14, te Ćosić sa 12.
Uslijedio veliki košarkaški turnir, pa prve takmičarske utakmice
Do gradnje „Morače“, titogradski klubovi igrali su ili na otvorenom – najčešće na terenu u Njegoševom parku ili na stadionu malih sportova. Gradnjom dvorane, svi su dobili izuzetne uslove.
Prvi veći domaći sportski događaj u „Morači“ bio je veliki košarkaški turnir krajem avgusta, na kojem su nastupili Budućnost, Partizan, Crvena zvezda i Bosna. Nakon tri dana i šest mečeva, igranih uglavnom pred 3.000 i 4.000 navijača, Partizanu je pripao pehar. Budućnost, koja se tada pripremala za uvodnu prvoligašku sezonu, poražena je od Bosne (90:91), Partizana (94:98) i Crvene zvezde (84:96).
Rukometašice Budućnosti debitovale su u novoj dvorani 26. oktobra, i to u okviru Druge lige, protiv ekipe Mokre gore iz Zubinog Potoka (28:17). Istog dana su i rukometaši Budućnosti odigrali prvu utakmicu u „Morači“ – u okviru Crnogorske republičke lige savladali su Ulcinj, rezultatom 27:22.
Ipak, iz prve godine postojanja naše najveće dvorane naročito upečatljiva ostaje prva prvoligaška košarkaška utakmica u Titogradu. U okviru drugog kola domaćeg šampionata, tadašnji debitant u takmičenju, ekipa Budućnosti ugostila je Partizan. Meč je odigran prvog novembra 1980. pred 5.000 gledalaca, a završen je ubjedljivom pobjedom favorizovanih gostiju – 69:103.
Uskoro će, najčešće pred punim tribinama, u „Morači“ nastupati i bokseri Budućnosti u Prvoj saveznoj ligi, a na zatvorenom bazenu će neko vrijeme domaće utakmice igrati i kotorski Primorac.
