Na Dan Evrope 9. maja 2022. godine, vaseljenski patrijarh Vartolomej je isterao svoje: Sveti sinod iz Istanbula je priznao pravoslavnu crkvu severnih Makedonaca za nezavisnu i nazvao je Ohridskom arhiepiskopijom. Oblast države Severna Makedonija je određena kao polje službe ove crkve, svakako i sa pravom na spoljne organizacije u Vojvodini, Australiji, SAD, Evropi – gde god ima Makedonaca.
Sa ovim je patrijarh Porfirije u Beogradu čak dvostruko matiran: jednom kao negator postojanja makedonske nacije, a drugi put je šokiran priznanjem Vartolomeja da je pravoslavna crkva u Bugarskoj ,,majka crkva“ ohridskoj a ne Srpska pravoslavna crkva. To je težak poraz srbijanskog svetosavlja formiranog u Beogradu 1920. godine nacionalističkim ujedinjenjem pravoslavnih eparhija pod sabljom Karađorđevića.
ZNAČAJ PORAZA NACIONALISTIČKE CRKVE
Sa osnivanjem Ohridske arhiepiskopije pod kontrolom Makedonaca – čije ime vaseljenski patrijarh još uvek izbegava, zbog Bugara i Grka, propala je investicija od 800 hiljada franaka koliko je pod Aleksandrom I Karađorđevićem plaćeno vaseljenskim Grcima da se iz nje povuku i predaju je Beogradu pri formiranju Srpske pravoslavne crkve. Pretpostavljamo da je nisu prodali po drugi put, sada Skoplju .
I pretpostavljamo da u Crnoj Gori nekadašnji mitropolit Mitrofan Ban, koji je 1920. godine izdao autokefalnost Cetinjske mitropolije u korist Beograd, ovakav kontraudar danas ne bi lako podneo.
A tek kako bi sa ovim porazom izašao na kraj zagriženi srpski osporavatelj autokefalne Cetinjske mitropolije Ljubomir Durković Jakšić sa Žabljaka, istoričar crnogorske istorije pravoslavlja i nekadašnji profesor na beogradskom Bogoslovskom pravoslavnom fakultetu?! Nikada nije priznao da je Crnogorac. A Makedonci - pa ni oni ne postoje. A osporavao je i da je Sremsko-karlovačka mitropolija u Vojvodini bila autokefalna i da su je od 1848. do 1913. godine vodili patrijarsi.
Dizanje makedonske Ohridske arhiepiskopije je druga bivša jugoslovenska teritorija u kojoj je slomljena politika svetosavlja. Prva je bila Hrvatska. Sada ostaju još dve, Crna Gora i Bosna i Hercegovina. A možda će jednog dana i sremsko-karlovački patrijarhat povratiti svoj status.
Bog je veliki i pravedan, zar ne?!
ŠTO SU KOMUNISTI PROPUSTILI
Sada je tačno 102 godine od kako je dvor Karađorđevića lansirao kolonijalnu politiku svetosavlja kao crkvenog imena beogradske patrijaršije za Veliku Srbiju. Ta je politika iznutra razarala Kraljevinu Jugoslaviju. Komunisti su toga bili svesni i posle Drugog svetskog rata su ograničili velikosrpski državni ekspanzionizam federalnom strukturom Jugoslavije.
Obnova države Crne Gore i osnivanje države Makedonije i Bosne i Hercegovine je tome pomoglo, kao i formiranje pokrajina Vojvodine i Kosmeta. Ali komunisti nisu osporili Srpsku pravoslavnu crkvu kao antijugoslovensku kreaciju. Oni su propustili da postave pitanje pod kojim je imenom vaseljenski patrijarh odobrio ovu crkvu, jer nijedna pravoslavna crkva ne može dobiti nacionalno ime, pa tako ni ,,srpska“, već dobija ime po svom pravnom organizacionom sedištu. A to je, verovatno, u slučaju navodne SPC, Patrijaršija u Beogradu.
Crkve kolokvijalno mogu po svojoj volji sebe nazivati nacionalnim imenom, što sve i čine, ali vaseljenski patrijarh brani ekumensku poziciju Isusa da ne postoje nacionalni hrišćani, već samo hrišćani, sledbenici Hristovi. Hrišćani su božija ,,nacija“ a nisu etnička nacija. Hrišćanska organizacija može, naravno, biti u zasebnom etničkom prostoru, ali hrišćani nadilaze lokalni aparat kojim se služe . Isus nije rekao apostolima - razdrobite narode već ih saberite - što nacionalističke i ratne crkve ne mogu .
Pitajmo patrijarha Porfirija pod kojim je imenom odobrena njegova organizacija i nećemo, po stoti put, dobiti odgovor. Registrovano ime Srpska pravoslavna crkva u Kraljevini Jugoslaviji verovatno nema nikakve veze sa stvarnim imenom ove crkve koje joj je odredio vaseljenski patrijarh. Neka Beograd pokaže tomos, da ga već jedanput vidimo!
Ime Srpska pravoslavna crkva je formalno civilno zapečatio Aleksandar I svojim Zakonom o Srpskoj pravoslavnoj crkvi iz 1929. godine kada joj je dao i nečuvene feudalne privilegije: da ne plaća porez na imovinu i prihode, da ne plaća poštarinu, da ne plaća telefon i telegraf, a da dobija narodni novac iz državnog budžeta i ima pravo da određuje interne poreze i takse vernicima koje za njen račun sakuplja država svojom silom i tromesečno joj isporučuje.
Osmotrimo članove Zakona broj 9, 10, 11, 12, 21 i 22, i uostalom, ceo Zakon. Kralj Aleksandar I Karađorđević i njegovi popovi su imali sreće da nisu živeli u revolucionarnoj Francuskoj, katarinskoj Rusiji i za vreme cara Svetog rimskog carstva Jozefa II Habzburškog.
Da li smo ikada shvatili kako Crkva zna koga da oporezuje? Jednostavno je: prethodno vas krštenjem popiše, dok ste bez svesti još na prsima majke mleka radi, a potom vam porezom sisa džep.
Crkva je sačekala pad socijalizma i nastavila da formiranjem iredente u nezavisnoj Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini, Makedoniji i Crnoj Gori podriva vlade ovih zemalja nadajući se komadanju njihovih teritorija. Pretrpela je strahovit poraz u Hrvatskoj, ali izdane Srbe sa Banije, Like, Korduna i Slavonije nije nikada zamolila za oproštaj.
Sada je doživela novi poraz koji je zakorenjen u 1967. godini kada su komunisti dozvolili osnivanje Makedonske pravoslavne crkve kao kontratega Srbima, Bugarima i Grcima. Odličan potez su povukli, jedino nisu dočekali da vide epilog.
KO JE PROTIV I ZAŠTO RUSI
Po sebi se razume da će Moskovska i Beogradska patrijaršija da se bune protiv Ohridske arhiepiskopije. Ništa to neće vredeti jer su Ohrid priznale bugarska i grčka crkva. Ostale će gledati svoja posla.
Mnoge pravoslavne države u Evropi se sve više zavađaju sa ruskom zbog imperijalizma Moskve. Moskovi ne priznaju Ukrajince za narod, a Beograđani Makedonce. Time su ove dve crkve zapale u potpuni antiekumenizam jer je hrišćanska nacija globalna i nema nikakve veze sa etničkom.
One će sa tom politikom nastaviti sve dok se Rusija i Srbija kao države budu zanosile imperijalnim snovima. Srbija se sada tetura, ali Rusija tek počinje .
Moskovski patrijarh Kiril je 9. maja 2022. godine bio na Putinovoj vojnoj paradi koja je proslavljala osvajanje ukrajinskih teritorija na kojima više nema Rusa. Zalud on paradira i imitira belom odorom papu u Rimu, Moskva nije treći Rim i niko nije uz nju.
Odvajanje kijevske ruske pravoslavne crkve od Moskve pod imenom Kijevska mitropolija, koju je 2018. godine priznao Sveti sinod vaseljenske patrijaršije, slomilo je Kirilu srce. Grci su tada opozvali svoju odluku iz 1686. godine kojom su predali Kijev Moskvi i rehabilitovali ukrajinskog mitropolita Filareta koga je Moskovska patrijaršija 90-ih godina prošlog veka ekskomunicirala iz Crkve jer se zalagao za nezavisnu Ukrajinu i ukrajinsku crkvu, što se dogodilo 1991. godine .
Od tada na ovamo Kiril se ne moli više za zdravlje Vartolomeja. Moskovskoj crkvi se dogodilo ono isto što i beogradskoj: gde su obe došle da oberu ,,svoj“ narod u svoj ambar, taj narod je iščezao, od Like i Korduna do Donbasa i Luganjska.
SRBI
Srpski patrijarh Porfirije Perić je već sutradan po Putinovoj paradi, ponovio 10. maja tradicionalni ritual velikosrbijanskog zaborava stvarne srpske istorije uprkos tome što je Perić Bačvanin iz Bečeja. U manastiru Mileševa kod Prijepolja je služio liturgiju povodom 428 godina od navodnog spaljivanja moštiju Sv.Save na Vračaru u Beogradu koje je izveo turski Albanac, vezir Kodža Sinan-paša. Neka za trenutak zaboravimo da se ovo spaljivanje možda nikada nije dogodilo, jer svedoka nema. A razni izvori govore da je od 1594. do 1697. godine Sava bio bar 11 puta spaljivan i isto toliko puta premeštan iz jednog manastira u drugi u još većem razdoblju .
Da li ste sigurni vi, koji čitate ovaj tekst, da pouzdano znate zašto je Sava bio spaljen? Razlog koji se najviše pominje je poznat, ali retko pominjan: digli su se banatski Srbi 1594. godine na Tursku i vodio ih je monah Sv. Teodor Vršački, iz manastira Mesić. To je bio stvarni prvi srpski ustanak na Turke, a ne onaj u Karađorđevoj Šumadiji 210 godina kasnije.
Ustanici su izneli zastave iz crkava i manastira sa likom Sv. Save. Zbog toga je Sava spaljen, a Teodor, sa slomom ustanka, po legendi - živ odran. Nikada nijedan beogradski patrijarh nije došao u manastir Mesić na parastos Teodoru. To ne bi odgovaralo beogradskoj predstavi da su Šumadinci najveći Srbi na svetu, a ostali samo derivati njihovog duha. I bez prava na svoju crkvu i državu.
I dokle god Beogradska patrijaršija bude zaboravljala i krivotvorila stvarnu srpsku istoriju, znajmo, Velika Srbija još maršira. Oprez, još će se čuti kalemegdanski bubnjevi, ratne trube i topot svetosavske konjice. Još će vaseljenski patrijarh Vartolomej I imati posla.
