Evropski džudo šampionat protiče bez Srđana Mrvaljevića, jedine crnogorske šanse za zlatno odličje. Crnogorski izum, postojanje dva džudo saveza, Evropska federacije nije željela da prihvati: najveća žrtva bio je naš najbolji borac. Rezigniran nakon bruke a ogorčen odnosom nadležnih, Srđan Mrvaljević je najavio da se više - neće takmičiti za Crnu Goru. Srđan Mrvaljević je najavljivan kao najveća crnogorska nada za medalju na Olimpijskim igrama u Londonu.
Nakon Beča, samo dan kasnije, novi skandal: Mirjana Martinović, zvanična svjetska šampionka u džiu džici neće više, zbog nesporazuma sa čelnicima crnogorskog saveza, nastupati za crnogorsku reprezentaciju. Oni koji poznaju ovaj sport su Mirjanu Martinović „vidjeli“ kao novog šampiona na predstojećem Svjetskom prvenstvu.
Za dva dana – zbog nesporazuma, svađa ili međusobne pizme sportskih funkcionera - Crna Gora je izgubila dva istinska sportska asa. Crnogorska država izgubila je obraz u svijetu sporta.
Svođenje računa: Iako to može da izgleda na prvi pogled čudno, stvari se mogu i obrnuto posmatrati: crnogorska kompromitacija na Prvenstvu Evrope džudou, u Beču - može biti dobra za naš sport! Pod uslovom da neko, konačno kaže – dosta! Ako, takvoga u Crnoj Gori, uopšte, ima?!
Ovoga puta sportska lakrdija ne smije se pretvoriti u administrativnu sapunicu, prebacivanje nadležnosti, pa samim tim i odgovornosti, u trouglu COK - Ministarstvo kulture, sporta i medija (koje to više i nije) - Džudo savez. Ovoga puta neko mora utvrditi ko je za šta grešan u nacionalnoj sramoti u Beču. Pritom, Sud će samo utvrditi parče istine – koji je džudo savez legitiman.
Sportski radnici trebalo bi da se pogledaju u oči i prihvate svako svoj dio krivice. Da utvrde je li, možda, nešto normativno sporno, pa su te pravne zavrzlame proizvele brukanje države i sportista na međunarodnoj sceni?! Ili su pravila jasna, a nečiji motivi sporni, nečasni i sebični do granice koja se ne smije dalje tolerisati!?
No, šta je garancija da su ljudi iz vrha crnogorskog sporta za to kadri sada, kad je problem prerastao u skandal? Kad je bjelodano postalo da mala zemlja, velikih ali rijetkih sportista, nema uređen sistem u oblasti koja je jedna od njenih najvažnijih legitimacija. Sistem finansiranja, odlučivanja, selektiranja, predstavljanja... Zemlja kojoj sopstveni red veličina nameće oslonac na unikate, postala je poligon duplikata – jer, nije samo dualizam u džudou, tako je i u tekvondou, džiu-džici, automobilizmu, tenisu... To više nije incident i neozbiljnost, to je trend koji govori o nezrelosti društva i države.
Odlazak vrhunskih majstora: Dok se funkcioneri i organi množe - vrhunski sportisti odlaze. Novljanin Matija Jauković (slika dolje lijevo), svjetski rekorder u plivanju u malim bazenima nastupa za Australiju. Juniorski prvak Evrope i sedmi na Olimpijadi u Pekingu, Srđan Mrvaljević, prije dva dana, a svjetska šampionka u džiu-džici Mirjana Martinović juče saopštili su da se više neće boriti za Crnu Goru!
Koliko je realno da, nakon uzimanja španskog pasoša, jedan od najtalentovanijih košarkaša Nikola Mirotić zaigra za Crnu Goru? Pogledajte mjesta rođenja juniorske i kadetske reprezentacije Srbije u košarci i fudbalu: pola od njih su – „naši momci“ kojima domaći stručnjaci nijesu htjeli ili nijesu znali pružiti šansu.
U očekivanju državne reakcije: U ovoj priči ne treba pominjati odbojkaša Slobodana Nikića ili vaterpolistu Andriju Prlainovića. Za onima koji više vole drugu zemlju - ne treba žaliti, to je bio njihov slobodan izbor. Problem je odnos crnogorske države i društva prema onima koji su dres sa crnogorskim grbom smatrali svojom svetinjom, poput Mrvaljevića ili Martinovićke.
Šta, dakle, ostaje kao reakcija da se spasi ono što se spasiti može i, još važnije, stavi tačka na politiku koja u sportu donosi haos? Čini se – samo hitna i odlučna reakcija DRŽAVE! Crna Gora, naprosto, nema viškove u vrhunskom sportu. Ima ih, očigledno, među funkcionerima i njih se treba osloboditi. Ako je to model za spas od ekonomske krize, onda ga treba primijeniti i u sportskoj inflaciji funkcionera i recesiji vrhunskih takmičara!
Dakako, ne preko koljena i čistkama u kojima će uz karijeriste, stradati iskreni i sposobni sportski radnici. Selekciju, srećom, nije teško napraviti. Dovoljno smo mali da se dobro poznajemo. Treba, napokon, jednom kao osnovni kriterij uzeti znanje i odanost sportu i državi, a ne lični interes i partijske kombinacije.
Bojan Šuković
