Kako navodi, tim novcem koji bismo godišnje mogli čak 4.000 porodica stambeno zbrinuti, a cio problem podstanarstva bi bio mogao biti riješen za svega pet godina.
“Program javnog stanovanja za koji se zalaže Preokret imao bi tri komponente. Prvu komponentu javnog stanovanja činili bi ljudi koji bi živjeli u stanovima koji su u vlasništvu grada ili države i gdje bi plaćali samo troškove investicionog održavanja, koji ne bi prelazili 60 eura mjesečno”, kaže Radović.
Drugi segment je, dodaje, otkup stanova na period od 20 do 30 godina,posebno prilagođen mladim ljudima, koji bi sa ratom koja bi iznosila oko 200 eura mjesečno mogli doći do dvosobnog stana.
“Treća mogućnost je otkup stana po cijeni gradnje, pri čemu se sav novac vraća ponovo u fond javnog stanovanja koji služi samo za obezbjeđivanje prvog stana”, dodaje Radović.
Prema njenim riječima, svaka zloupotreba koja bi značila gomilanje stambenog prostora bi bila najstrože kažnjavana, jer moramo postajati odgovorno društvo.
“Dakle, gradnja stanova za tržište je legalan posao, ali država ima interes da pomogne građanima u obezbjeđivanju osnovnog objekta stanovanja. Ovaj interes se oslikava u tome da građanin koji ima manje socijalnih briga je bliži društvenoj integraciji”, navodi ona.
Poručuje da, govoriti o radničkim pravima i glumiti ljevičara može svako bez ikakve odgovornosti, posebno ako ste prirpadnik vladajuće strukture, koja je zaboravila šta je govorila do prije tri godine i koja, izgleda, u svojim statističkim biltenima vidi samo sopstveno okruženje koje živi dobro.
“Potrebno je svaku vlast obavezivati na konkretne akcije, a ne opštu priču. Stoga nam treba preokret”, zaključuje Radović.
