Rođen 1934. u Podgorici, Dedić je prve korake napravio u Aero klubu „Špiro Mugoša“, a stigao je do najvećih svjetskih dostignuća.
Dedić je još kao mlad bio u vrhu jugoslovenskog padobranstva, koje je tada bilo izuzetno praćeno. Tokom 1958. godine, na mitingu u Bratislavi u Čehoslovačkoj postavio je svjetski rekord u skoku sa 1.500 metara sa zadrškom.
Devet godina kasnije, Dedić je proglašen za najboljeg sportistu Crne Gore. A upravo te 1964. postaviće još jedan svjetski rekord, u grupnom skoku sa 2.000 metara.
Dedić je bio višestruki prvak Jugoslavije i držao je niz nacionalnih rekorda. Pritom, 1967. bio je prvak Jugoslavije u skokovima padobranom u vodu.
Brojne manifestacije u ondašnjem Titogradu bile su nezamislive bez Dedićevih preciznih skokova – od najznačajnijih fudbalskih utakmica do proslava na gradskom trgu.
Dedić je šezdesetih bio kapiten padobranske reprezentacije Jugoslavije, pri čemu je 1960. godine dobio Zlatnu padobransku značku sa dijamantom.
Ostao je vjeran matičnom klubu „Špiro Mugoša“, u kojem je ostavio traga i kao pedagog i trener, obučavajući veliki broj crnogorskih padobranaca.
U četvrtak, 18. novembra 1976. godine, u večernjim je satima Titograd bio zatečen viješću o Dedićevoj pogibiji u saobraćajnoj nesreći.
Po Petru Dediću već duže nosi ime i jedna podgorička ulica – logično, nalazi se na Starom aerodromu i povezuje dva bulevara, Veljka Vlahovića i onaj prema Tuzima.
