U Radio Bar je došao još 1980, sa završenom elektrotehničkom školom, kako je sam često govorio, “kao momak u punoj snazi, u čizmicama koje je kupio kod ‘Kralja’ u Prizrenskoj ulici i crnom kožnom mantilu, sa kosom kao Džimi Hendriks”. Radio Bar je tada bio u autobusu iz koga se emitovao program, iza pošte.
U legendarnoj baraci, bio je dio prvog Jutarnjeg programa, prvih emisija za djecu, dječijih radio-drama i radio-pozorišta sa Goranom Abramovićem, potom obrazovnih i naučnih emisija, ali i “Fontane želja” radi koje je imao poseban odnos sa žiteljima prigradskih naselja, koji su dolazili u smjenu po “narudžbe”samo kad je on u smjeni.
Otišao je iz Radio Bara krajem osamdesetih, radio u Švajcarskoj, a potom i na beogradskim radio stanicama. U matični radio se vratio još jednom, 1999. godine, kao tonac – muzički urednik, na nekoliko mjeseci.
Bio je nepresušan izvor smijeha, šale i anegdota, umnožavalac dobrog raspoloženja, nevezano u kom društvu da je bio, ali uvijek pouzdan kao tonac, tačan i precizan, majstor svog zanata. Njegove dogodovštine za miks pultom, na radnim akcijama gdje je više puta proglašavan udarnikom ili u ribarenju kome se posvetio posljednjih godina, bile su takve da se od njih može napisati knjiga.
Zbog novonastale situacije, sahrana će biti obavljena sjutra, u krugu uže porodice, u 13 časova na gradskom groblju Sveti Vid u Baru.
