Izvještaj je sačinjen 4. aprila 2011. za tužilaštvo u postupku koji se vodi protiv Milana Radonjića, tada šefa beogradskog centra DB, Ratka Romića, šefa spornog Šestog odjeljenja, i Stevana Baste, šefa Trećeg odjeljenja, zbog pripreme atentata na Vuka Draškovića u Budvi 15. juna 2000.
Međutim, izvještaj je otvorio i pitanje sumnje da li je Šesto odjeljenje korišćeno za politička ubistva. Konstatuje se u izvještaju da “nije urađena nadležnost i delokrug rada Šestog odjeljenja, a nije postojao ni akt koji je definisao opise poslova za radna mjesta sistematizovana u ovom odjeljenju”.
Za šefa odjeljenja, kako se navodi u izvještaju, imenovan je Ratko Romić (49). Romić je bio pod sumnjama da je umiješan u ubistvo novinara Slavka Ćuruvije 11. aprila 1999. i advokati porodice Ćuruvija su podnijeli krivičnu prijavu protiv njega.
U izvještaju BIA se navodi da je jedino objašnjenje za radna mjesta u Šestom odjeljenju bilo “za pripremu i tehničku realizaciju” i dodaje se da takav termin nije inače korišćen u DB. Citira se kratka izjava Romića da je Šesto odjeljenje formirano “za vođenje obavještajno-operativnih aktivnosti u inostranstvu”.
Nema pisanih tragova: Međutim, u djelovodniku beogradskog centra, koji sada BIA posjeduje, nije evidentiran “nijedan predlog za primjenu operativno-tehničkih sredstava ili zavođenje složenog oblika operativnog rada potekao iz Šestog odjeljenja”.
Ne postoji nijedna pisana odluka, rješenje ili nalog koji su upućeni Šestom odjeljenju.
Jedino što je evidentirano je da su radili “jedno tajno praćenje kao kontraobaveštajna mjera” i “jedna zaštita visokog stranog zvaničnika”.
U izvještaju BIA navodi se da su iz Jedinice za specijalne operacije u Šesto odjeljenje prebačeni Radoslav Srđan Babić (43) i Dragoslav Todorović (38). U beogradski centar DB su osim ove dvojice iz JSO premještena još petorica pripadnika od kojih je jedan Živojin Jovičić (53), koji je bio vozač Milana Radonjića, šefa centra u Beogradu.
Bilo je planirano, navodi se u izvještaju BIA, da Šesto odeljenje ima 15 radnih mjesta; načelnik, njegov zamjenik, administrativno-tehnički sekretar, četiri pripadnika sa visokom stručnom spremom “za pripremu i tehničku realizaciju”, i osam pripadnika sa višom stručnom spremom “za pripremu i tehničku realizaciju”.
Međutim, radilo je devetoro ljudi od kojih su u izvještaju pobrojana samo trojica - Ratko Romić i dva pripadnika JSO. Zanimljivo je da se u izvještaju BIA konstatuje da nisu sačuvani nalozi za tajno praćenje Draškovića od marta do juna 2000. Romić i Basta su potvrdili da su bili u Budvi prije atentata na Draškovića po naređenju Radonjića.
Radonjić je potvrdio da je takvu saglasnost dobio od Radomira Markovića, tadašnjeg šefa DB pravosnažno osuđenog za budvanski atentat i za ubistvo Ivana Stambolića 25. avgusta iste godine.
Međutim, prema njihovim tvrdnjama, razlog za odlazak u Budvu je bio taj što navodno Drašković treba da se sastane sa jednim “bezbjednosno interesantnim strancem”. Pripadnici DB su dva puta odlazili u Budvu.
U izvještaju BIA se navodi da ne postoji, niti je sačinjen izvještaj o praćenju Draškovića u Budvi, što je nalagao pravilnik.
Citira se izjava Romića, koga su saslušali operativci DB 2001, i koji je rekao da nije sačinjen nikakav izvještaj, već da je Radonjiću predao fotografije stana Draškovića sa skicama, a poslije drugog boravka u Budvi opet fotografije prilaza stana.
Prema pravosnažnoj presudi, protiv Markovića i pripadnika JSO za atentat su korišćene fotografije prilaza stana Draškovića.
Ukinuti 2001. godine
Šesto odeljenje je formirano 22. novembra 1999. po odluci DB Srbije u vrijeme kada je šef bio Radomir Marković i odmah nakon što je javno otkriveno da je u ubistvu četvorice funkcionera SPO na Ibraskoj magistrali 3. oktobra 1999. korišćen kamion DB. Ukinuto je odlukom DB 27. februara 2001.
