Počev od 1989. godine, više od tri decenije, na djelu je puzajuća aneksija Crne Gore, podsticana od državne administracije, koja je izdala državu kojom je administrirala. Priprema je uspješno završena: pokušajima narušavanja teritorijalne cjelovitosti, posebno na prostoru Boke; nezakonitim ispisivanjem 12 kvadratnih kilometara crkvenoga zemljišta, oko 720 crkava i 84 manastira iz vlasništva crnogorske države i upisivanjem u vlasništvo Srbije...
Kao i snaženjem Srpske crkve kao političkoga faktora, unutar koje egzistiraju desetine takozvanih bratstava pravoslavne omladine i više od hiljadu sveštenika i monaha čiji je smisao postojanja, raspirivanje mržnje prema svemu crnogorskome...
Istovremeno, konstituisan je ne mali broj formalno nevladinih organizacija, političkih partija i drugih organizacija i institucija, ali takvih da na Crnu Goru gledaju očima punim mržnje.
Agenda je sprovedena protezanjem uticaja 130 srpskih medija na Crnu Goru; osnivanjem Srpske kuće u Podgorici i konzulata u Herceg Novome i Beranama, koji su vojno-obavještajne ekspoziture Srbije; svođenjem Crne Gore na status trgovačke robe, uz neprimjerenu popustljivost velikih sila, što može nagovijestiti kao da su je one suštinski predale Srbiji, na uživanje, zauzvrat očekujući da Beograd napravi otklon od Moskve i prizna Kosovo.
Naravno, na kraju se projekat sprovodi prekomjernim zaduživanjem zemlje koje treba da je dovede do bankrota i tako otvori mogućnost da okolne države, za bijednu sumu od nekolike milijarde eura, kupe cijelu Crnu Goru, a nas dovedu u status crkvenih kmetova...
Prvi rezultati puzajuće aneksije ovjereni su na avgustovskim izborima 2020. godine, pobjedom aneksionih političkih faktora koji sačinjavaju aktuelnu vlast. Ovih dana treba da uslijedi popis, koji je administrativna priprema konačne aneksije. Zato je on prvorazredno političko pitanje koje rješava sudbinu ove zemlje i naroda - oće li nas ili neće biti.
Odgovor mora biti primjeren! Traži da svi stanemo u legalnu i legitimnu odbranu zemlje, njene slobode i nas kao slobodnih ljudi, koji se slobodno nacionalno izjašnjavamo.
Ovaj popis, na ovakav način, organizuje se po svemu sudeći samo zbog Crnogoraca pravoslavne vjeroispovijesti, mada su očekivane manipulacije i sa nacionalnim iskazom pripadnika pojedinih manjinskih naroda.
Temeljem pravoslavnoga vjerskoga iskaza većine Crnogoraca, planiran je brutalni etnički inžinjering u korist etničkih Srba. Istovremeno, i da se crnogorski građani, s privremenim boravkom u inostranstvu, isključe iz popisa, a da se oko 60.000 građana, izbjeglih iz Hrvatske i Bosne, uglavnom iz srpskog nacionalnog korpusa, popišu kao crnogorski građani.
Falsifikovanjem, tako Srbi treba da postanu većina koja bi, s podrškom Beograda, Banjaluke i Moskve, zemlju politički, a nije isključeno i faktički, anektirala u korist Srbije. U najboljem slučaju, po ugledu na Bosnu, zahtjevom, falsifikatom konstituisane srpske većine, planirano je da se Crna Gora kao država obesmisli i konstituiše kao federacija naroda i autonomnih teritorija. Zato su beogradske vlasti crnogorski popis oglasile od državnoga značaja za njih, i to bi trebalo da zabrine svakoga građanina koji drži do sopstvenoga digniteta.
Nasljednici poraženih snaga u Drugom svjetskom ratu, oličeni u pobjedničkoj većini iz avgusta 2020. godine, pobijedili su na terenu śećanja i tumačenja istorije. Relativizovali su pojmove dobra i zla. Posmatrajući svijet naglavačke, iz pozicije slijepoga miša, Narodnooslobodilački pokret protiv okupacionog poretka proglasili su zlom a kvislinške formacije Draže Mihailovića koji je utvrđivao okupacioni poredak antifašističkim pokretom.
Na kraju su posegnuli da praktično reiterpretiraju rezultate Drugoga svjetskoga rata, koji je Crnoj Gori, kao republici unutar jugoslovenske federacije, vratio makar ime i dostojanstvo. Po ugledu na aneksiju Crne Gore 1918. godine, odlučili su da je ponovo anektiraju, sada na drugačiji način i drugim sredstvima - političkom presudom Crnoj Gori, temeljem većine građana koji se izjašnjavaju kao Srbi.
Autor popisa, koji stanuje na utoku Save u Dunav, arhitekta je planirane crnogorske katastrofe aneksijom, koja stimuliše svetosavski revolucionarni entuzijazam i stavlja srpski etnički potpis na njega. Cijela Srpska crkva se digla na noge da zloupotrebom religije i religioznih instrumenata (kletve i anateme), navedu popisnike pravoslavne vjeroispovijesti da se izjasne Srbima.
Popisivači su izabrani isključivo iz korpusa radikalnoga velikosprskoga korpusa. A milionska sredstva, planirana za kupovinu nacionalnoga, jezičkoga i crkvenoga iskaza presiromašnoga naroda, već su distribuirana po Crnoj Gori. Monstat jeodavno u rukama radikalnih srpskih nacionalista.
Oni trebaju da obrade popisni materijal i izvedu rezultat koji, u konačnici, treba da očituju da se većina, uglavnom pravoslavnoga stanovništva, izjašnjava Srbima koji govore srpskim jezikom i pripadaju Srpskoj crkvi. To su formalni uslovi potrebni da se stavi tačka na postojanje Crne Gore kao suverene, nezavisne i građanske države.
Zato, u ovoj situaciji, kad crnogorski popis, organizuju strani politički, vojni i obavještajni centri i domaće kvislinške formacije, a Srbija ga drži da je za nju od državnoga interesa, naš odgovor može biti samo bojkot i samo bojkot po sto puta! Zato pozivam crnogorske građane, da se bojkotom potvrdimo kao ljudi i građani ove zemlje, kojima su sloboda, nacija i država svetinje koje se ne prodaju za sve pare ovoga svijeta!
P.S. Najavljeno odlaganje popisa na mjesec dana, ne čini se rješenjem. Za tako kratak rok teško se mogu ispuniti svi uslovi potrebni za njegovo regularno sprovođenje. Između ostaloga, to podrazumijeva izbor i obuku neutralnih popisivača, sveobuhvatnu medijsku pripremu popisa lišenu propagandnih poruka neprimjerene sadržine, organizovanje timova za nadzor sastavljen od domaćih i inostranih kontrolora, utvrđivanje načina na koji će se popis kontrolisati i konstituisanje same organizacije koja će se baviti kontrolom popisa. Zato treba da se odloži do proljeća i u međuvremenu ispune svi uslovi koje zahtijeva opozicija i međunarodna zajednica. Tako da je bojkot na snazi sve dok ne počnu pregovori o sprovođenju i ispunjavanju svih tih uslova, koji bi garantovali pošteno vršenje popisa. Ako se ti uslovi ispune, prestaće i razlog bojkota. U protivnom, bojkot je jedino rješenje.
(Autor je član Inicijativnoga odbora Crnogorske evropske partije)
