Lokum u Istanbulu: Ali Muhidin Hadži Bekir (Muhiddin Haci Bekkir) bio je najpoznatiji otomanski proizvođač lokuma. Njegova priča započinje 1777. godine, kada se doselio u Istanbul i otvorio trgovinu u sadašnjem starom gradu. Tamo je pripremao izvrsnu šećernu kuvanu poslasticu, sjajne dragulje znane kao lokum.
Kolač od sira u Njujorku: Iako se kolač od sira u Evropi konzumira od 15. vijeka, Njujorčani su ga učinili "svojim", proslavivši soptvenu verziju ove poslastice. Recept iz četrdesetih godina 20. vijeka s kremastim sirom, pavlakom, vanilom i koricom od keksa bio je veoma popularan, a besmrtnim ga je učinio restoran "Lindy's", koji je 1921. otvorio Leo Linderman (Lindermann).
Gula Melaka u Melaki: Pripremljen od palminog skroba, šećera i kokosovog mlijeka, ovaj desert rijetko se poslužuje izvan doma. Ipak, možete ga pronaći u nekoliko malezijskih restorana.
Briselski vafli u Gentu: Jednostavan način za raspoznavanje turista od lokalnog stanovništva jeste način na koji naručuju vafle. Domaće stanovništvo ne jede vafle sa pavlakom, čokoladom, osim ponekad s voćem. Pravi briselski vafli, četvrtasti i sa 20 rupa, tradicionalno se mažu maslacem i posipaju šećerom u prahu.
Sladoled u Firenci: Dvojica kuvara započela su slavnu istoriju italijanskog sladoleda. Bili su to Ruđeri (Ruggeri), uzgajivač živine koji je postao slavan zahvaljujući sorbetu koji je pripremio za Katarinu Mediči (Catarina Medici), te Bernardo Buontalenti, arhitekta koji je stvorio smrznutu poslasticu od voća i "zabaglionea". Obojica se smatraju začetnicima italijanske sladoledne culture, prenosi avaz.ba.
