Crnogorski PEN centar je saopštio da izražava duboko zgražavanje zbog amandmana koji su poslanici Socijalističke narodne partije (SNP) podnijeli na Zakon o dinastiji Petrović-Njegoš, zahtijevajući da se iz zakonskog teksta izbriše riječ "aneksija" i zamijeni terminom "ujedinjenje Srbije i Crne Gore".
“Od poslanika partije koju je osnovao Slobodan Milošević nije se, nažalost, moglo očekivati ništa drugo do još jednog pokušaja prekrajanja istorije i poništavanja crnogorske državnosti. Ovakvi amandmani nijesu izraz političkog neslaganja, već nastavak dugog kontinuiteta ideološke agresije na istorijsko pamćenje Crne Gore, vođenog iz istog arsenala koji je proizvodio ratove devedesetih i rušio sve pred sobom, osim sopstvene sramote”, saopštili su oni.
38Termin "ujedinjenje" za ono što se Crnoj Gori desilo 1918. godine mogu koristiti jedino, kazali su, zastupnici velikosrpske ideje i samozvani „istoričari“ koji se bave fabrikovanjem laži, a ne naukom.
“Evropska i crnogorska istoriografija odavno su jasno utvrdile da se nije radilo ni o kakvom ujedinjenju, već o nasilnom ukidanju crnogorske države, aneksiji sprovedenoj pod bajonetima srpske vojske i uz brutalne represalije nad crnogorskim stanovništvom, lojalnim svojoj državi i dinastiji. Cijeli proces likvidacije Crne Gore sproveden je mimo Ustava Kraljevine Crne Gore, uz potpuno apstrahovanje svih njenih institucija, od crnogorske Skupštine do Dvora, čime je izvršen državni udar nad jednim međunarodno priznatom subjektom tadašnjeg prava. Na to, između ostalog, podśeća i knjiga glasovitog Dimitrija Dima Vujovića, „Ujedinjenje Crne Gore i Srbije“, objavljena još 1962. godine u izdanju Istorijskog instituta Crne Gore, ustanove koju su danas, nažalost, okupirale rektorove bjelaške i četničke falange. Sam autor, u toj knjizi, eksplicitno konstatuje da se 1918. godine nije dogodilo nikakvo ujedinjenje, već likvidacija crnogorske države. Oće li rektorovi agenti sada spaliti tu knjigu, pitanje je sad?”, upitali su iz PEN centra.
Ako je, kako poslanici SNP-a tvrde, bilo ujedinjenje, kako onda, pitaju iz PEN centra, objašnjavaju ubistva i progon više od 5.000 ljudi, razaranja, pljačke i nezapamćeni teror koji su uslijedili nakon tzv. Podgoričke skupštine?
“Ako je bilo ujedinjenje, kako objašnjavaju činjenicu da kralj Aleksandar Karađorđević, rođen u Crnoj Gori, nije smio kročiti u nju punih sedam godina, bojeći se narodne odmazde?”, stoji u njihovom saopštenju.
Ovaj pokušaj izmjene istorijskih činjenica nije tek politička provokacija, to je, ocjenjuju, napad na dostojanstvo crnogorskoga naroda, na istinu i na śećanje.
“On je i simptom duboke krize moralne orijentacije u današnjoj Crnoj Gori, đe se pod plaštom „pomirenja“ nastoji izbrisati svaka razlika između žrtve i dželata. Nego, budimo korektni. Kad nasljednik detronizovane dinastije može paradirati kod četničkog vojvode ne bi li isprosio kakvu povlasticu, što junkeri SNP-a ne bi falsifikovali prošlost?”, zaključuju iz PEN centra.
