Predavanje je održao Miloš Marjanović, istoričar umjetnosti. Tema predavanja bila je Stijovićev opus i njegovo dosljedno i samosvojno stvaranje kroz autentični skulptorski izraz, te doprinos poznatog vajara razvoju jugoslovenske i crnogorske modernističke skulpture. Predavanje je prvo u seriji događaja posvećenih Stijovićevom djelu, koja se realizuju u cilju razvoja istraživačkog rada i novog stručnog tumačenja djela velikana moderne umjetnosti.
Uvodnu riječ imala je Petrica Duletić, rukovoditeljka Modrene galerije i Galerije Risto Stijović. “Stijovićeve skulpture su humane i tople, a njihovi pokreti odlikuju se stidljivom uzdržanošću i unutrašnjom moći. Stijovićev intimizam proizilazi iz jednostavnosti i zatvorene forme; inspiraciju je pronalazio u vlastitom svijetu intime iz kojega su proizašli njegovi idilični likovi. Intimizam ovdje nije stilska kategorija, već izraz onoga što je poznato, proživljeno i što počiva na prošlosti“, istakla je Duletić.
Govoreći o Stijovićevom djelu i uticaju, Marjanović je naveo da "za istorijsku realnost u kojoj Stijović stvara njegovo djelo je osvježenje u dugo poznatim izrazima kao što su akademski realizam i secesionistička dekorativnost, sa određenim uplivima naturalizma, a donosi izvornost u obliku, hrabrost u stilizaciji, suzdržanost u izrazu, ili ''statičku dinamiku'' kako su definisali raniji istraživači, i, među najbitnijim, samosvojnost. Na jugoslovenskom prostoru Risto Stijović se, bez zadrške, može definisati kao prvi među jednakima kada je začetak moderne skulpture u pitanju".
„Za djelo ovog umjetnika, sublimirajući stavove dosadašnjih istraživača, karakterističan je eklekticizam donijet na autentičan način. Tako da pored istoka, ar nuvoa (Art nouveau), lirske forme, Kmera, Egipta, gogenovsko-tahićanskog primitivizma, vajarâ Bernara, Zadkina i Pompona i kako Todor Manojlović kaže „preorijentacije osjećajnosti” u klasičnom postupku pri portretnim bistama, ta autentična i ključna nota je karakter umjetnika i osobine koje su jasno vidljive na površini Stijovićeve skulpture“, istakao je Marjanović.
Risto Sijović je rođen u Podgorici 1894. godine. Godine 1912. otišao je u Beograd gdje je upisao slikarsku školu kod vajara Đoke Jovanovića. Godine 1916. prešao je u Marselj, gdje je upisao Umjetničku školu. Naredne, 1917. godine u Parizu je upisao Ecole Nationale Superieur des Beaux-Arts kod Enžalbera. Do kraja boravka u Parizu redovno je izlagao na pariskim salonima. Godine 1922. oženio se Žanom Dišan, koja potiče iz porodice čuvenih francuskih umjetnika. U Parizu je njegovo djelo naišlo na izvrstan prijem kod kritike i kod publike. Godine 1928. vratio se u Beograd, gdje je postavljen za profesora Treće muške gimnazije. Iz službe je otpušten za vrijeme Drugog svjetskog rata, kada je i zatvoren u logor na Banjici (1941). Stijović je bio član mnogih umjetničkih udruženja, a od 1965. bio je redovni član SANU. Preminuo je 20. decembra 1974. godine u Podgorici.
