U utorak, 8. juna 2021. godine potvrđena je presuda Haškog suda generalu vojske Republike Srpske Ratku Mladiću za genocid u Srebrenici i brojne zločine u toku rata u Bosni. Mladić je osuđen na kaznu doživotnog zatvora.
Da, 26 godina nakon sramnog i bestijalnog genocida. Potvrda presude se čekala četiri godine. Vjerovatno zbog vladavine američkog predsjednika Trampa koji je imao čudne i imbecilne poglede na sve što se dogodilo prije njegovog dolaska na vlast i vodio poprilično opskurnu politiku prema našem regionu, a bogami i prema Evropi. Dolaskom Bajdena na vlast izgleda je osvježilo i u Hagu.
Međunarodna zajednica je, naravno, pozdravila ovu presudu a Srpski svet, kome zaslugom te iste zajednice odnedavno i mi pripadamo, je ogorčen zbog sudbine svog heroja, ali i dalje mudruje neubjedljive proevropske misli. Žrtvama tog genocida ova presuda ne znači ništa, a vjerovatno ni njihovoj preostaloj ožalošćenoj rodbini ne znači mnogo, jer su ti isti međunarodni pokrovitelji ovoga slavnoga suda u neposrednom komšiluku ponovo omogućili jačanje i instaliranje ideologije koja je iznjedrila Mladića i slične.
Stoga treba održavati u formi Haški tribunal jer su čak i u skoroj budućnosti mogući slični krvavi događaji jer je otužna patetika podržavalaca presude blijeda naspram javnog jasnog i glasnog veličanja „Heroja Mladića“ od strane Srpske pravoslavne crkve, zvaničnih državnih funkcionera i političkih stranaka Srpskog sveta i, naravno, dijela poslanika nove većine.
Stoji činjenica da su neki zločini nad srpskim stanovništvom ostali nekažnjeni, ali to ne može biti opravdanje za Srebrenicu. Zato me nerviraju deklarativni humanisti i mirotvorci jer je doprinos njihovih apela i zgražavanja, u iskorjenjivanju opasnosti od izbijanja nacionalističkih sukoba, a samim tim i mogućnosti ponavljanja sličnih zločina, apsolutno minoran.
Mi jednostavno nismo moralno društvo. Ministar pravde ne priznaje genocid u Srebrenici, a i skoro cijela Vlada misli kao on pa će se izgleda u suzama rastati. Najbrojnija vladajuća stranka u parlamentu veliča Mladića; izjednačavaju se četnici i partizani; negira se samo postojanje najbrojnijeg naroda u zemlji, a njegove istorija, kultura i crkva postaju njihove.
Poslanik vladajuće koalicije u Skupštini, prevrtljivi i bezlični Milačić, povodom rušenja bespravno podignute crkve na imanju bake Fate Orlović, kojoj je u srebreničkom masakru pobijeno oko 20 članova porodice, prijeti: „Nećemo zaboraviti ni oprostiti“. Kome? Je li baki Fati, salonski četniče?
O opštoj korumpiranosti i bivše i sadašnje vlasti, lopovluku i strašnom kriminalu da ne govorimo. Mnogo vrijednih resursa pokrali su bivši, a i novi eksperti strašne razorne moći danonoćno rade. Mi ekonomisti znamo da postoji donja granica GDP-a per capita ispod koje ne mogu postojati ni organizovano društvo ni država. Već smo veoma blizu tome.
U ovakvoj situaciji, kako bi rekao čuveni ruski aristokrata i anarhista Petar Kropotkin: „Moralni napredak je neophodan, ali je bez moralne hrabrosti nemoguć... Zahtijeva se novo poimanje morala u njegovim osnovnim pojmovima koji moraju biti dovoljno široki kako bi dali novi život našoj civilizaciji, kao što i njegovi prilozi moraju biti oslobođeni od tragova natprirodnog transcendentalnog mišljenja jednako kao i od uskih shvatanja buržoaskog utilitarizma“.
Kako je očigledno da prosvjetiteljstvo nije ostavilo dubljeg traga u našim krajevima i da je sekularnost države kod nas fiktivan pojam, moramo obuzdati novoklerikalizam.
Jer kako kaže Kropotkin: „Farisejski moral religija koje u većini nastoje da pomoću varljivih sudova (sofizama) opravdaju porobljenost čovjeka od čovjeka i zadovoljavaju se samo negiranjem najgrubljih manifestacija nasilja. Oni s čovjeka skidaju sve obaveze prema drugim ljudima i nalažu samo obaveze prema vrhovnom biću, tj. prema nevidljivoj apstrakciji, čija se srdžba može ukrotiti samo pokornošću ili darežljivom davanju onima koji se predstavljaju kao njegove sluge“.
Osim grubljih metoda društvene borbe biće nam neophodna i pomoć psihijatara, jer prema stavovima pokojnog megapopularnog srpskog pseudoistoričara Jovana Deretića srpska antička istorija počinje oko 2000. godine p.n.e.?! Homer je Srbin, a i Aleksandar Makedonski se - tvrdio je - zvao Aleksandar Karanović? Ostali slovenski narodi su proistekli iz srpskog naroda, odnosno srpske civilizacije. Čak su i Englezi nastali od Srba jer, kako tvrdi Deretić, Salzberi se davno prije zvao Serberijam.
Možda bi nam prvi potez trebao biti izgradnja fabrike bensedina i apaurina.
