Malbaša inače arheolog, je podsjetio da je i Mitrofan Ban u svom govoru prilikom osvećenja Dvorske crkve na Ćipuru 1890. godine kazao da je Ivan Crnojević sahranjen u ovom hramu, “gdje se u istome i danas, ovdje pred ikonom Hrista Spasitelja njegovi zemni ostaci nalaze".
“Na žalost, u odnosu na 1890. godinu neke okolnosti su bitno izmijenjene. Nakon pohranjivanja kraljice Milene i kralja Nikole u dva masivna sarkofaga, naos crkve postao je veoma skučen pa je grobna ploča Ivana Crnojevića postala nepristupačna i pretvorena u neprimjereno gazište. Sa druge strane bilo bi nepojmivo da zbog aktuelnih imovinsko vlasničkih prava, Ivan Crnojević kao gospodar Crne Gore, bude postanar u svojoj kući. I da kao crnogorski svetac bude uljez na svome vlasništvu i da bude upokojen uz obred crkvenih velikodostojnika koji ne priznaju crnogorsku naciju i jezik i osporavaju državnu i crkvenu samostalnost", istakao je Malbaša
I Žabljak Crnojevića dobro rješenje: On je kazao da ukoliko su izloženi problemi marginalni ili jednostavno riješivi, onda dileme nema, grobno mjesto Ivana Crnojevića je bilo i treba da bude na Ćipuru.
- Ako se donosioci odluka ipak odluče za neku drugu lokaciju onda ni tu nema dileme. Jedina lokacija koja istorijski, tradicionalno i kulturološki utemeljeno može da se veže za Ivana Crnojevića je Žabljak Crnojevića, pojasnio je Malbaša.
Ovaj grad, utvrđenje nalazi se na samom stjecištu Morače u Skadarsko jezero i bio je prijestolnica dinastije Crnojevića sve do 1478. godine kada ga zauzimaju Turci. Skoro simbolično Žabljak ponovo ulazi u sastav Crne Gore 400. godina kasnije, 1878. godine nakon odluka Berlinskog kongresa i međunarodnog priznanja Crne Gore.
“Od značajnih objekata u gradu su sačuvani ostaci dvora Ivana Crnojevića i crkve svetog Đorđa sa primjetnim uticajima venecijanske arhitekture iz vremena gradnje i turskih uticaja u vrijeme njihove vladavine. Zbog svog istorijskog značaja, jedinstvene fortifikacione arhitekture i ambijentalnih karakteristika Žabljak Crnojevića je krajem 1948. godine proglašen spomenikom kulture od najvećeg značaja”, pojasnio je Malbaša.
Danas je, kako smatra Malbaša, ovaj grad u ruševnom stanju, a na jugoistočnom dijelu bedemaprijeti obrušavanje koje ugrožava stambene objekte u podgrađu.
“Već duže vremena se od strane brojnih subjekata za Žabljak Crnojevića pokušava osmisliti praktična namjena, održivi razvoj i turistička valorizacija kako bi se pristupilo izradi projekta sanacije i na kraju obezbjedila finansijska srestva za ostvarivanje ovih ciljeva. Prenosom zemnih ostataka Ivana Crnojevića na Žabljak Crnojevića bila bi pokrenuta i sva gore navedena pitanja. Sticajem istorijskih okolnosti, Ivan Crnojević je osnovao grad Cetinje, a izgradnjom Cetinjskog manastira ostavio u život Crnogorsku pravoslavnu Crkvu Mitropoliju, dajući joj na taj način mogućnost i šansu da samostalno funcioniše i djeluje. Ivan Crnojević je izgradnjom manastira i dvora i arhitektonski obogatio crnogorsku kulturnu baštinu, a takođe je i stvorio sve predpostavke za rad štamparije”, objasnio je Malbaša.
Sve ovo je na neki način u pozadinu stavilo najznačajniji doprinos Ivana Crnojevića našoj državi.
“Upravo na Žabljaku Crnojevića i u vrijeme Ivana Crnojevića nastaju, postaju i uvode se pojmovi Crnogorka, Crnogorac i Crna Gora”, zaključuje Malbaša.
