Vjerujem da sam dio one Crne Gore koja je na strani moderne evropske, sekularne, antifašističke, multietničke Crne Gore, uređene po najvišim evropskim standardima, bez obzira da li će, ili neće, biti članica EU. Kao što sam siguran da je ovo što se dešava u Crnoj Gori potonjih dvije i po godine udaljava od svega nabrojanog, da od nje pravi civilizacijsku periferiju Evrope i ubija svaku pomisao da takva može biti integrisana u zajednicu evropskih država. U EU idu uspravni ljudi, željni znanja i nauke, a ne oni čiji podmladak baulja po podovima hramova mržnje i zla i prebija one koji nijesu kao oni.
A da je Crna Gora sve dalje od Evrope uvjeravamo se svaki dan. Da farsa bude kompletnija tome doprinosi i međunarodna zajednica, favorizujući obmanu, laž, populizam, klerikalizam i imperijalne balkanske politike kao – demokratski proces. U tu sliku su se odlično uklopili i oni što sebe pompezno nazvaše „Evropa sad“ (PES). Umjesto da su sebe nazvali „Open Balkan sad“, zbog namjera da odvedu Crnu Goru među one koji su potpuna antiteza evropskim standardima u bilo kojoj oblasti, pod uslovom da ne smatramo Mađarsku kao etalon evropskih standarda.
NERAZUMIJEVANJE PRINCIPA
Najnovije istupanje lidera PES-a Milojka Spajića, u kojem nas ubjeđuje da je Crna Gora potpuno neinteresantna za EU „jer joj ništa ne donosi“ i da će Evropa moliti Crnu Goru da uđe u EU tek kad Milojko abrakadabra nagura plate na 2.000 eura, govori da Spajić ne razumije ideju EU i njene osnovne principe.
Biće da sadašnja vlast Crne Gore, podržana od najretrogradnije institucije, znane pod akronimom SPC, i njenih sljedbenika nema namjeru da Crnu Goru vodi ka članstvu u EU i sve čini da se što više udalji od demokratskih standarda koji su potrebni da se nastave pristupni pregovori.
Za to plate i standard stanovništva igraju malu ulogu. Do njih se upravo dolazi, to praksa pokazuje, sa postizanjem demokratskih standarda, što dovodi do članstva u EU i do njenih pristupnih fondova. Tako je bilo sa svim novopridošlim zemljama u EU.
Jednostavno, sve te prazne priče su samo alibi da se pokrije antievropska suština te vlasti i njena namjera da opstruira pripodobljavanje Crne Gore zadatim evropskim standardima i da se na mala vrata uvede Crna Gora u balkansku kaljugu zvanu Open Balkan. Reče li Jakov Milatović srpskim medijima, nakon pobjede na izborima, da će Crna Gora zajedno sa Srbijom ući u EU? A to znači na sveto nikad!
FISKALNA „DEKONSOLIDACIJA“
Spajić neetički seiri nad kolapsom crnogorskih finansija, kao da on nije najodgovorniji za takvo stanje. Umjesto odgovornosti on i dalje pokazuje svoj voluntarizam i ekonomski populizam bajajući o 1.000 eura prośečnoj plati koju namjerava, kako kaže, postići fiskalnom konsolidacijom. Umjesto da se fiskalnom konsolidacijom podiže investiciona potrošnja i stvaraju uslovi za strane i domaće investitore i tako podiže BDP, a sa rastom BDP – i veće plate!
Svakom školovanom ekonomisti moralo bi biti jasno da nije ekonomska poenta obezbjediti povećane fiskalne prihode i tako podizati prośek primanja u javnom sektoru.
Povećanje minimalne cijene rada koje nije proizvod ekonomskog rasta u principu ima negativne posljedice po cjelokupnu ekonomiju. Posebno na privatni sektor, koji najviše doprinosi rastu BDP-a. Najlakše se mogu podići budžetski prihodi povećanjem stope PDV-a, da je to samo po sebi suština ekonomije?!
Građani moraju naučiti jednu veliku ekonomsku istinu: nije najbitnija nominalna vrijednost novca koji primaju kao mjesečnu nadoknadu za rad, već kupovna moć tog novca. Neodgovorno i oktroisano povećavanje prośeka plata na državnom nivou samo po osnovu fiskalnih zahvatanja podstiče inflatorna kretanja, povećava troškove poslovanja, koji na kraju padaju na teret samih građana kroz malopridajne cijene i povećane obaveze prema drżavi!
NERACIONALNA EKONOMIJA
Srbija već deceniju održava stabilan kurs dinara u odnosu na svjetske valute dok konstantno emituje dinare i pumpa inflaciju. Dobrim dijelim zbog povećane novčane mase, cijene hrane u Srbiji su porasle više od 30 odsto u potonjih godinu dana, za mnoge artikle i do 400 posto. Uz fiksni kurs, emisiju dinara, rastu i dinarske plate, što znači i plate u eurima!
Problem je što se prije jednu deceniju za 50 eura mogla napuniti velika korpa u srpskim megamarketima, danas za 100 eura možete napuniti samo dva Lidlova cegera. Takvom politikom se stvara privid velikog rasta plata i standarda, a, ustvari, građani siromaše svakim danom. Cijenu takvog porasta cijena plaćaju i potrošači u Crnoj Gori kroz dominantni uvoz prehrambenih proizvoda iz Srbije.
Crna Gora ima veoma malu pokrivenost uvoza roba izvozom roba, posebno nakon gašenja KAP-a, Montenegro erlajnza, ćeranja Amana i mnogih neracionalnih poteza u ekonomiji, tako da su njen glavni izvor prihoda u platnom bilansu izvoz turističkih usluga i prihodi od doznaka iz inostranstva privatnih lica. Svako povećanje troškova, bilo da su fiskalne prirode, ili zbog povećanja plata i drugih zavisnih troškova, čine turistički proizvod neatraktivnim i preskupim. A time i prihod u državnu kasu neizvjesnijim.
Fiskalna konsolidacija, koja jeste nužna crnogorskim državnim finansijama, ne smije biti povod za novi avanturizam sa povećanjem opšte potrošnje putem povećanja plata, dok se ne sagleda kakav uticaj može imati na platni bilans zemlje, na turizam, na poslovanje privatnog sektora, na javna preduzeća, opštinske budžete i sl. Sa slabašnim realnim sektorom ta povećana tražnja neće proizvesti rast domaće proizvodnje, već samo uvoza!
PRIMIJENJENA DEMAGOGIJA
Umjesto što se bave demagogijom, pričama o tobožnjem uništavanju državnih preduzeća od strane bivše vlasti i sličnim glupostima, kao navodni eksperti treba da ekonomski edukuju građane i objasne im da su ta preduzeća propala jer niko nije htio da ih kupi i da ekonomija u kojoj država socijalizuje gubitke neuspješnih preduzeća vodi ekonomskom kolapsu države.
„Spašavanje“ preduzeća tako što se stavljaju na grbaču uspješnijih javnih preduzeća, kao što je to slučaj sa željezarom Nikšić i EPCG, je klasični ekonomski populizam. To samo vodi opštem propadanju.
Slično je i sa trajektnom linijom Kamenari – Lepetane. Umjesno javno-privatnog partnerstva, u kojem bi država i privatnik dogovarali cijenu na osnovu objektivnih troškova i pristojne stope profita, pribjeglo se najjadnijem populizmu i revanšizmu, što je samo stvorilo usko grlo u prevozu u Boki, pogubno za turističku sezonu. Priča da su karte džabe je čuvena socijalistička prevara.
U ekonomiji nema ništa džabe, niti Dritan plaća te karte iz svog džepa. Plaćate ih vi, građani Crne Gore. I to nije najgore.
Najgore je što se crnogorskom ekonomijom bave demagozi, koji crnogorsku ekonomiju vraćaju u već viđenu prošlost zabluda i sigurne propasti. Čini se uz opšte povlađivanje, jer ne pominje niko nepostojanje tendera u nabavci trajekta po cijeni od nepunih 600.000 eura, što je zakonska obaveza! Ćute NVO, ćuti MANS, ćuti i specijalni tužilac? Za mnogo bezazlenije stvari su hapšeni rektori univerziteta, bivši i sadašnji?
Demagoški i epp prividi o povaćanju zapošljenosti, dok su otvorena samo dva mala proizvodna pogona sa par stotina zapošljenih, samo znače da se masovno zapošljavaju partijski uhljebi u javnom sektoru i administraciji. Što, uz podržavljenje nekih privrednih subjekata, umjesto podsticanja privatne inicijative, vraća crnogorsku tranziciju debelo unazad i u stare zablude o državi kao dobrom poslodavcu. A to nijesu evropski standardi.
