U pitanju su Maršalska Ostrva, arhipelag u Pacifiku na kojem živi oko 60 hiljada ljudi, a gdje su do danas – zbog upućenosti na Ameriku – glavni sportovi bili košarka i bejzbol. No, vremena se mijenjaju, pa i na Maršalskim Ostrvima sada žele da se oslobode epiteta posljednje države na planeti koja nema fudbalski tim.
Prvi meč planiraju za sljedeću godinu
Tamošnja federacija najavljuje kako bi sljedeća godina mogla biti ključna – jer, cilj im je da tada dobiju prijem u Fudbalsku konfederaciju Okeanije, ali i da odigraju prve prijateljske mečeve, kako kada je u pitanju muški tim, tako i kada se govori o fudbalerkama.
Za sada još nijesu objelodanili ko bi mogao biti njihov prvi suparnik, osim kako će taj istorijski meč biti odigran u prijestonom Madžuru. Zato su ovih dana počeli sa ‘regrutacijom’ potencijalnih reprezentativaca, a privode kraju i gradnju nacionalnog stadiona. Uporedo sa tim uspostavljena je i liga sa četiri kluba, ali i programi za djecu.
Svi žele njihov dres
No, iako nijesu odigrali niti jednu utakmicu, fudbalska reprezentacija Maršalskih ostrva postaje priličan fenomen. Jer, iz svih krajeva svijeta ovih dana na njihovu adresu stižu narudžbine – mnogi ljubitelji fudbala žele imati njihov dres, pri čemu ocjenjuju kako je on možda i najzanimljiviji, pa i najljepši na planeti kada su u pitanju reprezentacije.
Ono što prvo treba pomenuti, jeste da su svi dresovi napravljeni od reciklirane plastike.
Na plavoj podlozi, koja simbolizuje okean, nižu se narandžaste pruge na bijeloj pozadini. Narandžasta boja, koja se nalazi i na njihovoj državnoj zastavi, simbol je znamenitih zalazaka sunca na ostrvima.
Iz tamošnje fudbalske asocijacije saopštili su kako dresove šalju na sve krajeve svijeta – od Perua i Kanade, preko Austrije, Italije i Hrvatske, sve do Japana i Hong Konga.
Nije to samo dobar marketinški potez, već i lijep način da nađu sredstva za finansiranje fudbala na ostrvima – dresovi na internetu koštaju između 40 i 60 eura.
Tokom testova bačena hidrogenska i čak 67 atomskih bombi
Iako teritorijalno mala i izolovana, Maršalska ostrva imala su burnu istoriju. Nakon pet vjekova španske, njemačke, japanske i američke uprave, arhipelag je od 1947. do 1994. godine služio kao lokacija za nuklearna testiranja.
Tokom 1954. godine, Amerikanci su tamo testirali čak i hidrogensku bombu. Efekat je bio tri puta razorniji od očekivanog, te su u eksploziji uništena tri ostrva. Od 1946. do 1958, američke snage tamo su bacile čak 67 atomskih bombi, a nakon toga uslijedila je dekada tokom koje je radijacija na pojedinim nenaseljenim ostrvima bila na katastrofalnom nivou.
Iako je nezavisna država od 1982. godine, odbrana Maršalskih Ostrva i dalje počiva na američkim snagama.
Ostrva bi mogla zauvijek nestati
Nova prijetnja po ostrva je globalno zagrijavanje, tako da su Maršalska Ostrva među najugroženijim državama kojima prijeti nestanak.
U više navrata pisali smo o nizu ostrvskih mikrodržava u Okeaniji koje su suočene sa tim problemom, a u slučaju Maršalskih Ostrva – predviđa se kako život na njima više neće biti moguć onog časa kad prosječne temperature svjetskih mora dostignu vrijednost veću od 1,5 stepeni u odnosu na sadašnju.
