Karijeru je počela na Infektivnoj klinici, da bi specijalizirala internu medicinu – pulmologiju (bolesti pluća).
Na pitanje o strahu da se i sama ne zarazi kaže da je i u ovim, vanrednim, okolnostima privilegija raditi u Kliničkom centru Crne Gore gdje ima dovoljno kvalitetne opreme, gdje su procedure i protokoli jasni i gdje se na najbolji način štite zaposleni.
Kao pulmolog ona, između ostalih, sada brine o pacijentima koji imaju teške upale pluća izazvane korona virusom, kod kojih se razvija i takozvani ARDS – akutni respiratorni distres sindrom – situacija u kojoj voda ispuni naše alveole u plućima, umjesto kiseonika.
Tada ne može da se diše, pluća staju, a kreće borba za život – borba doktorice Jelene i njenih kolega za život pacijenta. Objašnjava da su pluća na udaru zato što se, pored dodirivanja zaprljanih površina, ovaj virus prenosi kapljično, disajnim putevima – kašljanjem i dubokim disanjem, objašnjavaju iz Kliničkog centra.
“Svi pacijenti koje smo mi do sada u Internoj klinici liječili imali su komplikovane, teške upale pluća, kao posljedicu spuštanja virusa u donje disajne puteve. Virus je izazivao teške, obostrane upale pluća”, opisuje ono sa čim se suočavaju njeni pacijenti.
Kada dođe do ARDS-a onda su respiratori, mašine koje dišu umjesto pacijenta, glavna podrška oboljelima. U kritičnom stanju, kada je pacijent životno ugrožen, respirator je jedino sredstvo koje ljekarima omogućava da se parametri oboljelog stabilizuju i da se nastavi borba za njihov život.
“To su aparati koji omogućavaju da se pacijenti sa najtežim, komplikovanim slikama i vrlo komplikovanim upalama pluća – virusnim ili bakterijskim super infekcijama – koji imaju formiran ARDS na pravi način stabilizuju. Njihovo životno stanje se jedino tako na pravi način stabilizuje. Zbog toga su nam oni toliko važni”, objašnjava dr Borovinić Bojović.
Svim pacijentima, odmah po prijemu na kliniku, objašnjava, radi se rentgenski snimak, da bi se vidjelo da li je i kolika upala zahvatila njihova pluća.
“Zato što to podrazumijeva protokol liječenja, koji je kod nas potpuno savremen, iskustven i najbolji koji smo mogli da sprovedemo. Veoma je važno uraditi rentgen pacijentu na prijemu jer je to pravi način da ih pratimo i da u daljem toku sumiramo rezultate našeg rada”, kaže načelnica pulmologije KCCG.
Borovinić Bojovića kaže kako je oduvijek znala da će biti ljekar. To je, kao desetogodišnja djevojčica, odlučno izjavila i za novine – „Titogradsku tribinu“ i pri tome ostala. I njena dva brata su ljekari. Otac, takođe ljekar, čijim se stetoskopima i aparatima za pritisak igrala, predlagao je da upiše Muzičku akademiju, jer je bila završila i muzičku školu, na odsjeku klavir. Nije dolazilo u obzir, uprkos ogromnoj ljubavi prema muzici. Studije, specijalizaciju i subspecijalizaciju završila je na Medicinskom fakultetu u Beogradu. Sada je na doktorskim studijama i asistent je na Medicinskom fakultetu u Podgorici. Danas, kao majka dva dječaka – od šest i osam godina, kaže kako im često objašnjava da biti ljekar znači mnogo odricanja, jer je to profesija koja traži kompletno angažovanje, 24 sata dnevno.
“Moraš da prihvatiš da si ljekar uvijek i svuda, 365 dana u godini. Za svakog jednako. Tu ne može biti izuzetka”, zaključuje načelnica pulmologije Kliničkog centra Crne Gore.
