Osjećajući, kako navode oni, da se virtuelni sistem Ivanovićeve moći, utemeljen na projektno formiranoj partiji i instant lideru, napravljenog po modelu svog tvorca – lišenog moralnih skrupula, pameti i odgovornosti prema nacionalnim interesima – nezaustavljivo ruši pred njegovim očima, on ne preza od zloupotrebe javnog prostora ali i falsifikovanja činjenica o ubistvu prvog srpskog demokratskog premijera, da bi makar još koji mjesec držao Crnu Goru zarobljenom, bez vlade, i institucija.
“Ipak, uzalud su svi napori, Abazović neizbježno odlazi na marginu političke scene, i to u prilično jadnom istorijskom kontekstu – kao izdajnik koji je po svaku cijenu Crnu Goru pokušao ostaviti bez svog identiteta, dok je sa druge strane pomahnitalo mlatarao takozvanom “rukom pravde”, navođenom s raznih adresa, kako bi zadatu agendu lakše ispunio”, kazali su oni.
Iz ove perspektive, ističu, jasnije se nego ikad vidi i fatalna izdajničko-plaćenička uloga dvojca mediskih tajkuna, kojima se, istine radi, jedan “uspjeh” mora priznati: da su kao vlasnici medija koji se finansirao ruskim i srpskim parama, uspjeli da do nedavno imaju naklonost zapadnih političkih faktora i na taj način posredno utiču na političku scenu Crne Gore.
“Logično, Ivanović pokušava da “trenutak istine” odloži, te na sve načine opstruira formiranje vlade, jer gubi svoje upravljačke akcije i to ga čini nervoznim a prema posljednjem uratku, moglo bi se reći i neuračunljivim”, saopštili su.
Ipak, vjeruju da je, kada je krenuo prije mnogo godina u medijsko reketiranje, politički inženjering i zloupotrebu javne riječi morao znati da izreka “nije moguće varati sve ljude svo vrijeme” ima uporište u istini.
“On sam je najbolji dokaz ispravnosti te tvrdnje”, zaključuju u saopštenju.
