U autorskom tekstu objavljenom u listu Pobjeda protojerej Džomić osporava teze Novaka Adžića da je imovina crkve u Crnoj Gori bila vlasništvo države i da je država upravljala crkvenom imovinom.
- U zavisnosti od načina regulisanja odnosa između crkve i države zavisio je i način regulisanja drugih pitanja, pa i statusa imovine crkve. Ali, nikada, i ponavljam nikada, crkvena imovina u Crnoj Gori nije bila u vlasništvu države. Državna vlast Knjaževine i Kraljevine Crne Gore se javljala kao blagočestivi čuvar i patron crkve, mitropolita, sveštenstva, monaštva, manastira, crkava i crkvenih dobara, a ne kao konfiskator i uzurpator tih dobara, tvri Džomić, navodeći, ipak, jedan slučaj kada je državni čelnik bez saglasnosti crkve prodao crkvenu imovinu.
- Jedini slučaj koji je zabilježen dogodio se u vrijeme knjaza Danila, koji je kršeći crkvena pravila, kao svjetovni vladar u jednom momentu prodavao neka imanja Cetinjskog manastira kao što su Volač, Karuč i još neka pri jezeru. To je radio u vrijeme kada u Cetinju od 1852. do 1858. godine nije bilo mitropolita, te je uzurpirao i brojna episkopska prava koja mu kao svjetovnom vladaru, koji se odrekao vladičanstva, nisu pripadala, kaže Džomić, napominjući da je kasnije knjaz Nikola otkupio i vratio Cetinjskom manastiru imanja koja je prodao njegov prethodnik.
